✅پاسخ :به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عَن مُحَمَّدبن أَبِي عُمَيْر عَنْ مُحَمَّد بْن أَبِي حَمْزَة أَنَّ الصَّادِقَ قَالَ: إِذَا كَانَ الرَّجُلُ مِمَّنْ يَسْهُو فِي كُلِّ ثَلَاثٍ فَهُوَ مِمَّنْ كَثُرَ عَلَيْهِ السَّهْوُ

📚الفقيه ج۱ص۳۳۹

امام صادق علیه السلام فرمود :در صورتی که شخص از کسانی باشد که در هر سه (نماز پی در پی، در چیز واحدی) دچار #سهو می شود، پس او از کسانی است که سهو او #زیاد گردیده است.

2⃣عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه قَالَ: لَا سَهْوَ عَلَى مَنْ أَقَرَّ عَلَى نَفْسِهِ بِسَهْوٍ.

📚مستطرفات السرائر ص ۱۱۰ح۶۶

امام صادق علیه السلام فرمود : برای کسی که در مورد خودش به #سهو اقرار می کند، سهوی نیست.

✅در تعریف کسی که شک و سهو او در نماز زیاد است، دو تعریف فوق رسیده است که هر دو دارای اجمالاتی می باشد.
بر حسب حدیث اول که معانی مختلفی از آن ارائه گردیده است، اگر شخص از کسانی باشد که در سه نماز پی در پی (یا سه نماز از نمازهای روزانه) در چیز واحدی دچار شک می شود و در نتیجه طبق روایت دوم خودش اقرار می کند که من زیاد دچار سهو و شک می شوم، #کثیر_الشک محسوب می شود.

البته تفاسیر دیگری نیز از این روایت ذکر شده است که سعی شد مناسب ترین معنای آن ارائه گردد.

✅نکته مهم این است که شخص در مورد شکیات نماز خود موظف است به احکام شکیات که به تفصیل در کتب روائی آمده است عمل نماید، مگر در صورتی که به حد کثیر الشک برسد که در این صورت وظیفه خاص دارد و لذا وقتی برای شخص علم حاصل شد که کثیر الشک شده است، به وظیفه خاص کثیر الشک عمل می نماید و در حالت عادی به همان وظائف تفصیلی احکام شکیات عمل می نماید.


✅برای تشخیص #وظیفه_کثیر_الشک به روایات زیر توجه فرمایید :

3⃣عَنْ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه فِي الرَّجُلِ يَكْثُرُ عَلَيْهِ الْوَهْمُ فِي الصَّلَاةِ فَيَشُكُّ فِي الرُّكُوعِ فَلَا يَدْرِي أَ رَكَعَ أَمْ لَا وَ يَشُكُّ فِي السُّجُودِ فَلَا يَدْرِي أَ سَجَدَ أَمْ لَا فَقَالَ لَا يَسْجُدُ وَ لَا يَرْكَعُ وَ يَمْضِي فِي صَلَاتِهِ حَتَّى يَسْتَيْقِنَ يَقِيناً الْحَدِيثَ.

📚التهذيب ج۲ص۱۵۳

امام صادق علیه السلام در مورد شخصی که #وهم او در نماز زیاد می شود و در نتیجه در #رکوع #شک می کند و نمی داند که آیا رکوع کرده است یا خیر و در مورد #سجده #شک می کند و نمی داند که سجده کرده است یا خیر، فرمود : سجده نکند و رکوع نکند و در نماز خود بگذرد(به نماز خود ادامه دهد) تا اینکه به طور کامل #یقین نماید.

4⃣مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ: قَالَ الرِّضَا إِذَا كَثُرَ عَلَيْكَ السَّهْوُ فِي الصَّلَاةِ فَامْضِ عَلَى صَلَاتِكَ وَ لَا تُعِدْ.

📚الفقيه ج۱ص۳۳۹

امام رضا علیه السلام فرمود : در صورتی که #سهو در نماز بر تو زیاد گردید (کثیر الشک شدی)، بر نماز خود بگذر (به نماز خود ادامه بده) و نماز خود را #إعاده نکن.

5⃣عن محمد بن مسلم عَن أَبِي جَعْفَر قَالَ: إِذَا كَثُرَ عَلَيْكَ السَّهْوُ فَامْضِ عَلَى صَلَاتِكَ فَإِنَّهُ يُوشِكُ أَنْ يَدَعَكَ إِنَّمَا هُوَ مِنَ الشَّيْطَانِ.

📚الكافي ج۳ص۳۵۹

امام باقر علیه السلام فرمود :در صورتی که #سهو تو #زیاد گردید، بر نماز خود بگذر و به نماز خود ادامه ده چرا که نزدیک است که تو را رها کند، همانا این از #شیطان است!



✅از روایات فوق و امثال آن روشن است که اگر کسی به حد کثیر الشک رسید،موظف است که به نماز خود ادامه دهد و در شک خود بگذرد و معنای آن این است که آنچه در مورد آن شک نموده است که انجام داده ام یا خیر، بنا را بر این بگذارد که انجام داده ام و از روایت چهارم و امثال آن که نشان می دهد که در صورت کثیر گردیدن سهو، نماز را اعاده نکند، روشن است که اگر شخص کثیرالشک به شکی دچار شود که وقوع یقینی آن موجب اعاده است، نباید نماز را اعاده کند و بنا را بر این بگذارد که چنین نشده است. به عنوان مثال شخصی که در رکوع بسیار شک می کند که دو رکوع به جا آورده ام یا یک رکوع، مقتضای اعاده نکردنِ معین شده در حدیث چهارم و غیره، این است که بنا را بر این بگذارد که یک رکوع انجام داده است و لذا به نماز ادامه می دهد و نماز را اعاده نمی کند و....

✅احکام شکیات و احکام کثیرالشک تا زمانی است که در حد #شک باقي بماند و وقتی به #یقین تبدیل گردید، وظیفه تغییر می کند. به عنوان مثال اگر کسی در رکوع شک کرد و وظیفه خود را به عنوان سهو کننده یا کثیرالشک انجام داد ولی بعداً #یقین نمود که رکوع نکرده است یا دو رکوع انجام داده است،بر حسب روایت #سوم و غیره، به روایات مربوطه آن مبنی بر إعاده نماز عمل می کند و....



اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ