✅پاسخ : به برخی از حدود #سفر کردن در روایات زیر توجه فرمایید :

1⃣عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: فِي حِكْمَةِ آلِ دَاوُدَ إِنَّ عَلَى الْعَاقِلِ أَنْ لَا يَكُونُ ظَاعِناً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ تَزَوُّدٍ لِمَعَادٍ أَوْ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ.

📚 الفقيه ج۲- ص۲۶۵- ح۲۳۸۶.

امام صادق علیه السلام فرمود :در حکمت آل داوود علی نبینا و آله و علیه السلام آمده است : بر شخص #عاقل است که جز در سه مورد بیرون نرود و سیر و سفر نکند : زاد و توشه برداشتن برای #معاد و آخرت يا برای مرمت و اصلاح أمر #معاش و کسب یا #لذت_غیر_حرام


2⃣ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِيٍّ فِي حَدِيثِ الْأَرْبَعِمِائَةِ قَالَ: لَا يَخْرُجِ الرَّجُلُ فِي سَفَرٍ يَخَافُ مِنْهُ عَلَى دِينِهِ وَ صَلَاتِهِ.

الخصال ص ۶۳۰.

شيخ صدوق با اسناد خود در حدیث چهارصدگانه از امیرالمومنین علیه السلام روایت نموده است که فرمودند : شخص در مسافرتی که از آن سفر بر #دین و #نماز خود #خوف و ترس دارد بیرون نرود.

3⃣ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: سَأَلْتُ عَنْ رَجُلٍ أَجْنَبَ فِي سَفَرٍ وَ لَمْ يَجِدْ إِلَّا الثَّلْجَ أَوْ مَاءً جَامِداً فَقَالَ هُوَ بِمَنْزِلَةِ الضَّرُورَةِ يَتَيَمَّمُ وَ لَا أَرَى أَنْ يَعُودَ إِلَى هَذِهِ الْأَرْضِ الَّتِي تُوبِقُ دِينَهُ.

📚الكافي ج۳- ص ۶۷

محمد بن مسلم گوید :از امام صادق علیه السلام در مورد شخصی که در مسافرت جنب می شود و به غیر از برف و آب جامد چیزی (یعنی آبی برای غسل) پیدا نمی کند، سؤال کردم؛ امام فرمودند : او در جایگاه #ضرورت است، #تیمم می کند و (صلاح) نمی بینم که به این سرزمینی که #دینش در آن نابود و هلاک می شود بازگردد!

4⃣عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ حُكَيْمٍ عَنْ شَرِيفِ بْنِ سَابِقٍ عَنْ حَمَّادٍ السَّمَنْدَرِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ إِنِّي أَدْخُلُ بِلَادَ الشِّرْكِ وَ إِنَّ مَنْ عِنْدَنَا يَقُولُونَ إِنْ مِتَّ ثَمَّ حُشِرْتَ مَعَهُمْ قَالَ فَقَالَ لِي يَا حَمَّادُ إِذَا كُنْتَ ثَمَّ تَذْكُرُ أَمْرَنَا وَ تَدْعُو إِلَيْهِ قَالَ قُلْتُ: نَعَمْ قَالَ فَإِذَا كُنْتَ فِي هَذِهِ الْمُدُنِ مُدُنِ الْإِسْلَامِ- تَذْكُرُ أَمْرَنَا وَ تَدْعُو إِلَيْهِ قَالَ قُلْتُ: لَا فَقَالَ لِي إِنَّكَ إِنْ تَمُتْ ثَمَّ تُحْشَرْ أُمَّةً وَحْدَكَ وَ يَسْعَى نُورُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ.

📚 أمالي الطوسيّ ج۱ص ۴۴

حماد سمندری گوید :به امام صادق علیه السلام گفتم : من به سرزمین مشرکین وارد می شوم و همانا کسانی که نزد ما هستند می گویند : اگر آنجا از دنیا بروی همراه آنها محشور می شوی!
گوید :امام به من فرمود :ای حماد، وقتی که آنجا هستی آیا امر ما را ذکر می کنی و به سوی آن دعوت می کنی؟ گفتم :بله، فرمود : وقتی در شهرها و کشورهای اسلامی هستی، آیا امر (ولایت) ما را یاد می کنی و به سوی آن دعوت می کنی؟ گفتم :خیر!
امام به من فرمودند :اگر تو در آنجا از دنیا بروی به صورت اُمّت واحده محشور می شوی و نور تو در پیش روی تو حرکت می کند!

✅ در روایت اول و امثال آن، امام علیه السلام یکی از وجوه سفر جائز را برای لذت‌های حلال و به اصطلاح تفریح حلال بیان می کند، اما شروط دیگری نیز در روایات، برای رخصت رفتن به چنین سفرهایی در قالب اصول کلی بیان شده است :

1⃣شخص در آن سفر، از در معرض خطر قرار گرفتن #دین و #نمازش خوف و ترس نداشته باشد.

2⃣جائی نباشد که از جهات مختلف #دین شخص هلاک و نابود شود که با توجه به مورد سؤال راوی در حدیث سوم، فقدان آب برای غسل کردن در آن مکان نیز از موارد هلاک و نابود شدن دین می باشد و لذا در سفر تفریحی خود باید بررسی کند که مبادا اجزای دین او مورد نابودی واقع نشود.

✅با بررسی حدود فوق و سائر حدودی که اهل بیت علیهم السلام در این مورد بیان نموده اند، کسانی که قصد سفر تفریحی به کشورهای دیگر را دارند، تکلیف خود را مشخص می کنند و مبادا دین و نماز خود را با سفر به کشورهای دیگر در معرض خطر و نابودی قرار دهند.


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ