✅ پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عن هشام بن سالم عن أبی عبدالله قال: سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ یَأْکُلُ الرِّبَا و هُوَ یَرَی أَنَّهُ لَهُ حَلَالٌ قَالَ لَا یَضُرُّهُ حَتَّی یُصِیبَهُ مُتَعَمِّداً فَإِذَا أَصَابَهُ مُتَعَمِّداً فَهُوَ بِالْمَنْزِلِ الَّذِی [بالمنزلة] قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ

📚کافی ج۵ص۱۴۴

هشام گوید : از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد شخصی که ربا می خورد در حالیکه فکر می کند برای او حلال است سؤال کردم؛ امام فرمود : به او ضرری نمی زند تا وقتی که آن را عمداً به دست آورد، پس در صورتی که عمداً آن را به دست آورد، در جایگاهی است که اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ (در مورد رباخوار در قرآن) فرموده است!


2⃣عن الحلبي قال: قال أبوعبدالله کُلُّ رِبًا أَکَلَهُ النَّاسُ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا فَإِنَّهُ یُقْبَلُ مِنْهُمْ إِذَا عُرِفَ مِنْهُمُ التَّوْبَةُ

📚کافی ج۵ص۱۴۵

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : هر ربایی که مردم از روی ندانستن بخورند و سپس توبه کنند، پس در صورتی که توبه از آنها شناخته شود، از آنها قبول می شود!



3⃣عن أبی الربیع الشامی قال: سَأَلْتُ أباعبداللَّه عَنْ رَجُلٍ أَرْبَی بِجَهَالَةٍ ثُمَّ أَرَادَ أَنْ یَتْرُکَهُ قَالَ أَمَّا ما مَضَی فَلَهُ و لْیَتْرُکْهُ فِیمَا یَسْتَقْبِلُ

📚کافی ج۵ص۱۴۶

ابوربیع شامي گوید : از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد شخصی که از روی #ندانستن و #جهالت ربا گرفته است و سپس اراده نموده است که آن را ترک کند سؤال کردم؛ امام فرمود : اما آنچه گذشته است برای اوست و از این به بعد باید آن را ترک نماید!


4⃣عن أبی جعفر قال: إنَّ الولید بن المغیرة کَانَ یُرْبِی فِی الْجَاهِلِیَّةِ وَ قَدْ بَقِیَ لَهُ بَقَایَا عَلَی ثَقِیفٍ وَ أَرَادَ خَالِدُ بْنُ الْوَلِیدِ الْمُطَالَبَةَ بَعْدَ أَنْ أَسْلَمَ فَنَزَلَتْ اتَّقُوا اللَّهَ وَ ذَرُوا ما بَقِیَ مِنَ الرِّبا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ الْآیَاتِ.

📚مجمع البیان ج۱ص۳۹۲

امام باقر صلوات اللَّه علیه فرمود :همانا وليد بن مغيره در زمان جاهلیت ربا می‌گرفت و مقداری از آن از قبیله ثقیف باقی مانده بود و خالد بن وليد هم بعد از اینکه اسلام آورد قصد مطالبه آن را داشت. پس این آیه (در سوره بقره آیه 278)نازل شد : «تقوا إلهی پیشه کنید و آنچه از ربا باقي مانده است را رها کنید (و نگیرید)، اگر مؤمن هستید...»



5⃣علی بن جعفر عن أخیه موسی قال: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَکَلَ رِبًا لَا یَرَی إِلَّا أَنَّهُ حَلَالٌ قَالَ لَا یَضُرُّهُ حَتَّی یُصِیبَهُ مُتَعَمِّداً فَهُوَ رِبًا

📚مسائل علی بن جعفر ص۱۴۷ح۱۸۰.

علي بن جعفر گوید : از برادرم موسی بن جعفر صلوات اللَّه علیه در مورد شخصی که ربا می خورد و جز این نمی بیند که بر او حلال است سؤال کردم؛ امام فرمود : ضرری به او نمی زند تا اینکه عمداً آن را به دست آورد!


6⃣قَالَ أبوعبدالله في حديث... إِنَّ رَجُلًا أَرْبَی دَهْراً مِنَ الدَّهْرِ فَخَرَجَ قَاصِداً أَبَا جَعْفَرٍ فساله عن ذلک فَقَالَ لَهُ مَخْرَجُکَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ فَمَنْ جاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهی فَلَهُ ما سَلَفَ وَ الْمَوْعِظَةُ هِیَ التَّوْبَةُ فَجَهْلُهُ بِتَحْرِیمِهِ ثُمَّ مَعْرِفَتُهُ بِهِ فَمَا مَضَی فَحَلَالٌ وَ مَا بَقِیَ فَلْیَتَحَفَّظْ.

📚نوادر أحمد بن محمّد بن عیسی ص۱۶۱

امام صادق صلوات اللَّه علیه در حدیثی فرمود : شخصی مدت‌ زمانی رباخواری نمود و سپس به قصد امام باقر صلوات اللَّه علیه بیرون آمد و در مورد آن از ایشان سؤال نمود؛ امام فرمود : راه خروج تو در قرآن است! اللَّه تعالي (در سوره بقره آیه ٢٧۵)می فرماید : «کسی که موعظه ای از پروردگارش برایش آمد و دست (از رباخواری) برداشت، پس آنچه گذشته است برای او خواهد بود». و منظور از موعظه در این آیه، توبه است. پس با توجه به #جاهل بودن او به تحریم ربا و معرفت و شناختی که سپس به آن پیدا نموده است، آنچه در گذشته بوده است حلال است و آنچه باقي مانده است را باید از آن دست نگه دارد!


✅ با توجه به روایات فوق و غیره، اگر فردی قبل از اسلام آوردن یا در زمانی که کاملا به تحریم ربا جاهل و ناآگاه بوده است و فکر می کرده است حلال است ربائی گرفته باشد، آنچه در گذشته بوده است برای اوست و از موقع آگاهی باید از گرفتن ربا دست نگه دارد هر چند قرارداد ربوی او قبل از آگاهی بوده باشد و اگر بعد از آگاهی ربا بگیرد، در همان جایگاهی است که اللَّه در قرآن برای رباخوار بیان نموده است.


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe