✅پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :



1⃣عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَر قَالَ: إِذَا كُنْتَ قَاعِداً عَلَى وُضُوئِكَ فَلَمْ تَدْرِ أَ غَسَلْتَ ذِرَاعَيْكَ أَمْ لَا فَأَعِدْ عَلَيْهِمَا وَ عَلَى جَمِيعِ مَا شَكَكْتَ فِيهِ أَنَّكَ لَمْ تَغْسِلْهُ وَ تَمْسَحْهُ مِمَّا سَمَّى اللَّهُ مَا دُمْتَ فِي حَالِ الْوُضُوءِ فَإِذَا قُمْتَ عَنِ الْوُضُوءِ وَ فَرَغْتَ مِنْهُ وَ قَدْ صِرْتَ فِي حَالٍ أُخْرَى فِي الصَّلَاةِ أَوْ فِي غَيْرِهَا فَشَكَكْتَ فِي بَعْضِ مَا سَمَّى اللَّهُ مِمَّا أَوْجَبَ اللَّهُ عَلَيْكَ فِيهِ وُضُوءَهُ لَا شَيْءَ عَلَيْكَ فِيهِ فَإِنْ شَكَكْتَ فِي مَسْحِ رَأْسِكَ فَأَصَبْتَ فِي لِحْيَتِكَ بَلَلًا فَامْسَحْ بِهَا عَلَيْهِ وَ عَلَى ظَهْرِ قَدَمَيْكَ فَإِنْ لَمْ تُصِبْ بَلَلًا فَلَا تَنْقُضِ الْوُضُوءَ بِالشَّكِّ وَ امْضِ فِي صَلَاتِكَ وَ إِنْ تَيَقَّنْتَ أَنَّكَ لَمْ تُتِمَّ وُضُوءَكَ فَأَعِدْ عَلَى مَا تَرَكْتَ يَقِيناً حَتَّى تَأْتِيَ عَلَى الْوُضُوءِ الْحَدِيثَ

📚كافي ج۳ص۳۳

امام باقر صلوات اللَّه علیه فرمود : در صورتی که هنوز بر سر وضویت نشسته باشی و ندانی که آیا دستهایت را شستی یا خیر، پس شستن آن دو را و همه آنهایی که اللَّه (در آیه وضو) نام برده است و در آن شک داری که آنها را نشسته ای و مسح نکرده ای، تا زمانی که در حال وضویت باشی اعاده کن و در صورتی که از وضو برخاستی و از آن فارغ شدی و در حال دیگری مثل نماز و غیر آن رفته ای و در یکی از آنچه اللَّه (در آیه وضو) نام برده است، از آنچه اللَّه وضوی آن را بر تو واجب نموده است شک کردی، در مورد آن چیزی بر عهده تو نیست.
و اگر (بعد از وضو) در مسح سرت شک کردی و در ریش خود رطوبتی پیدا می کنی، با آن بر سر و دو پای خود را مسح کن و اگر رطوبتی پیدا نمی کنی وضوی خود را با شک نقض نکن و به نماز خود ادامه بده و اگر #یقین کردی که وضوی خود را کامل نکرده ای، آنچه را یقینا ترک کرده ای را اعاده کن تا به پایان وضوی خود برسی.


2⃣ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قال: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّه رَجُلٌ شَكَّ فِي الْوُضُوءِ بَعْدَ مَا فَرَغَ مِنَ الصَّلَاةِ قَالَ يَمْضِي عَلَى صَلَاتِهِ وَ لَا يُعِيدُ

📚تهذيب ج۱ص۱۰۱

محمد بن مسلم گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : شخصی بعد از اینکه از نماز فارغ شد در وضو شک می کند! فرمود : بر نماز خود می گذرد و اعاده نمی کند!


3⃣عن مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قال سَمِعْتُ أَبَا عَبْداللَّه يَقُولُ كُلُّ مَا مَضَى مِنْ صَلَاتِكَ وَ طَهُورِكَ فَذَكَرْتَهُ تَذَكُّراً فَأَمْضِهِ وَ لَا إِعَادَةَ عَلَيْكَ فِيه

📚تهذيب ج۱ص۳۶۴

محمد بن مسلم گوید : شنیدم امام صادق صلوات اللَّه علیه می فرمود : همه آنچه از نماز و طهارت تو (يعنی وضو یا غسل یا تیمم تو ) گذشته است و چیزی از آن به یاد آوردی (یعنی در چیزی از آن شک کردی )، پس از آن بگذر و هیچ اعاده ای در آن بر عهده تو نیست!


4⃣عن بُكَيْرِ بْنِ أَعْيَن قال: قُلْتُ لَهُ الرَّجُلُ يَشُكُّ بَعْدَ مَا يَتَوَضَّأُ قَالَ هُوَ حِينَ يَتَوَضَّأُ أَذْكَرُ مِنْهُ حِينَ يَشُكُّ

📚تهذيب ج۱ص۱۰۱

بُكَيْر گوید : به امام (صادق) صلوات اللَّه علیه گفتم : شخصی بعد از اینکه وضو گرفت شک می کند! امام فرمود : او در حین وضو گرفتن از موقعی که شک می کند بهتر یاد دارد!


5⃣عن عبداللَّه بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ عَنْ أَبِي عَبْداللَّه قال: إِذَا شَكَكْتَ فِي شَيْءٍ مِنَ الْوُضُوءِ وَ قَدْ دَخَلْتَ فِي غَيْرِهِ فَلَيْسَ شَكُّكَ بِشَيْءٍ إِنَّمَا الشَّكُّ إِذَا كُنْتَ فِي شَيْءٍ لَمْ تَجُزْهُ

📚تهذيب ج۱ص۱۰۱

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : در صورتی که در چیزی از وضو شک کردی و در غیر وضو داخل شده ای، شک تو چیزی نیست. همانا شک در صورتی است که در چیزی باشی که از آن رد نشده باشی!



✅ با توجه به روایات فوق و غیره، اگر کسی در حال وضو گرفتن و هنگامی که هنوز بر سر وضو نشسته است در چیزی از اجزای واجب وضو شک کرد، آن را تا پایان وضو اعاده می کند، ولی وقتی از وضو فارغ شد و برخاست و در حال دیگری مانند نماز و غیره قرار گرفت، اگر در چیزی از اجزای واجب وضو شک نمود توجهی نمی کند و می گذرد و نیازی به اعاده نیست.
البته اگر در مسح سر شک کند و هنوز در ریش او رطوبتی باقی باشد، از آن رطوبت برمی دارد و سر و دو پای خود را مسح می کند و اگر رطوبتی باقی نمانده است توجهی نمی کند و می گذرد و با شک وضوی خود را نقض نمی کند.
اما اگر به ترک اجزای واجب وضو یقین نمود، موظف است وضوی خود را اعاده نماید.


اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ


بسم الله الرحمن الرحیم

السَّلَامُ عَلَی الْحُسَیْنِ
وَ عَلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ