✅پاسخ :به روایات زیر توجه فرمایید :

1⃣عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ نُعَيْمٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ جَعَلَ سُكْنَى دَارِهِ لِرَجُلٍ أَيَّامَ حَيَاتِهِ أَوْ لَهُ وَ لِعَقِبِهِ مِنْ بَعْدِهِ قَالَ هِيَ لَهُ وَ لِعَقِبِهِ كَمَا شَرَطَ

📚الفقيه ج۴ص۲۵۱

حسین بن نعیم گوید :از امام کاظم علیه السلام در مورد مردی که سکونت خانه اش را برای مردی تا زمان زنده بودنش یا برای او و فرزندان او بعد از او قرار می دهد، سؤال کردم؛ امام فرمودند : آن برای او و فرزندان او، همانطور که شرط کرده است می باشد.


2⃣عَنْ حُمْرَانَ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ السُّكْنَى وَ الْعُمْرَى فَقَالَ النَّاسُ فِيهِ عِنْدَ شُرُوطِهِمْ إِنْ كَانَ شَرَطَ حَيَاتَهُ فَهِيَ حَيَاتَهُ وَ إِنْ كَانَ لِعَقِبِهِ فَهُوَ لِعَقِبِهِ كَمَا شَرَطَ حَتَّى يَفْنَوْا ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى صَاحِبِ الدَّارِ.

📚الفقيه ج۴ص۲۵۳

حمران گوید :(از امام علیه السلام) در مورد سُکْنَی و عُمْرَی سؤال کردم؛ امام فرمودند : مردم در این مورد در نزد شروط خود هستند(بر حسب شرط گذاشته شده رفتار می کنند) . اگر تا زمان حیات خود شرط کرده است پس تا حیاتش می باشد و اگر برای فرزندانش شرط کرده است، پس برای فرزندان او می باشد همانطور که شرط کرده است تا اینکه همگی فانی شوند، سپس به صاحب خانه(یا وارثان او) بازمی گردد.


3⃣عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَسْكَنَ دَارَهُ رَجُلًا حَيَاتَهُ قَالَ يَجُوزُ لَهُ وَ لَيْسَ لَهُ أَنْ يُخْرِجَهُ قَالَ قُلْتُ: فَلَهُ وَ لِعَقِبِهِ قَالَ يَجُوزُ لَهُ

📚الفقيه ج۴ص۲۵۳

حلبی گوید :از امام صادق علیه السلام در مورد مردی که شخصی را تا زمان حیاتش در خانه اش سکونت می دهد (برایش قرار می دهد که تا زنده است در خانه این شخص ساکن باشد). امام فرمودند : برای او جائز است و برای او نیست و نمی تواند او را بیرون کند!
گوید : گفتم : اگر برای او و فرزند او قرار دهد چطور؟ فرمود : برای او جائز است.


4⃣عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه قَالَ: سُئِلَ عَنِ السُّكْنَى وَ الْعُمْرَى فَقَالَ إِنْ كَانَ جَعَلَ السُّكْنَى فِي حَيَاتِهِ فَهُوَ كَمَا شَرَطَ وَ إِنْ كَانَ جَعَلَهَا لَهُ وَ لِعَقِبِهِ مِنْ بَعْدِهِ حَتَّى يَفْنَى عَقِبُهُ فَلَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَبِيعُوا وَ لَا يُورِثُوا ثُمَّ تَرْجِعُ الدَّارُ إِلَى صَاحِبِهَا الْأَوَّلِ.

📚الكافي ج۷ص۳۳

ابي صباح گوید :از امام صادق علیه السلام در مورد سُکْنی و عُمْرَی سؤال شد؛ امام فرمودند : اگر سُکْنی را تا زمان حیاتش قرار داد، پس همانطور است که شرط کرده است و اگر برای او و فرزندان او تا زمانی که فانی شوند و همگی از دنیا بروند قرار دهد، برای آنها نیست که خانه را بفروشند یا به ارث ببرند، سپس منزل به صاحب اول آن بر می گردد.

5⃣عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فِي حَدِيثٍ قَالَ: وَ سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ يُسْكِنُ رَجُلًا وَ لَمْ يُوَقِّتْ شَيْئاً قَالَ يُخْرِجُهُ صَاحِبُ الدَّارِ إِذَا شَاءَ.

📚الكافي ج۷ص۳۴

حلبی گوید :از امام صادق علیه السلام در مورد مردی که شخصی را مسکن می دهد و وقتی برای او تعیین نمی کند، سؤال کردم؛ امام فرمودند : صاحب خانه هر موقع که خواست او را بیرون می کند.

✅ «عُمْرَی» این است که شخصی چیزی را به دیگری بدهد تا بلا عوض در طول عمر خود یا عمر طرف مقابل از آن استفاده کند و اگر آن چیز منزل و خانه باشد ، به آن «سُکْنَی» گفته می شود و «رُقْبی» این است که او را در منزل خود ساکن کند و مدت آن را مرگ یکی از طرفین قرار دهد.

سُکْنَی را می توان برای فرزندان آن شخص هم امتداد داد یا وقت معینی برای آن قرار داد.

✅بر حسب روایات فوق و غیره، اگر مردی سکونت در منزل خود را تا پایان عمر زوجه خود، برای او قرار دهد، در حقیقت عُمْرای آن منزل را برای زوجه خود قرار داده است و اگر آن مرد از دنیا برود، وارثان حق فروش و تقسیم خانه را ندارند تا اینکه آن زن از دنیا برود و اگر زن زودتر از دنیا رفت، خانه به صاحب آن بر می گردد.

#ارث #میراث

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ