✅پاسخ : یکی از تکبیرات نماز، مربوط به موقع رفتن به سجده اول است که جایگاه آن، از جمله در روایت زیر مشخص شده است :


1⃣مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى أَنَّهُ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ يَوْماً تُحْسِنُ أَنْ تُصَلِّيَ يَا حَمَّادُ قَالَ قُلْتُ يَا سَيِّدِي أَنَا أَحْفَظُ كِتَابَ حَرِيزٍ فِي الصَّلَاةِ قَالَ فَقَالَ لَا عَلَيْكَ قُمْ صَلِّ قَالَ فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْهِ مُتَوَجِّهاً إِلَى الْقِبْلَةِ فَاسْتَفْتَحْتُ الصَّلَاةَ وَ رَكَعْتُ وَ سَجَدْتُ فَقَالَ يَا حَمَّادُ لَا تُحْسِنُ أَنْ تُصَلِّيَ مَا أَقْبَحَ بِالرَّجُلِ أَنْ يَأْتِيَ عَلَيْهِ سِتُّونَ سَنَةً أَوْ سَبْعُونَ سَنَةً فَمَا يُقِيمُ صَلَاةً وَاحِدَةً بِحُدُودِهَا تَامَّةً قَالَ حَمَّادٌ- فَأَصَابَنِي فِي نَفْسِيَ الذُّلُّ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَعَلِّمْنِي الصَّلَاةَ فَقَامَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ مُنْتَصِباً فَأَرْسَلَ يَدَيْهِ جَمِيعاً عَلَى فَخِذَيْهِ قَدْ ضَمَّ أَصَابِعَهُ وَ قَرَّبَ بَيْنَ قَدَمَيْهِ حَتَّى كَانَ بَيْنَهُمَا ثَلَاثَةُ أَصَابِعَ مُفَرَّجَاتٍ وَ اسْتَقْبَلَ بِأَصَابِعِ رِجْلَيْهِ جَمِيعاً لَمْ يُحَرِّفْهُمَا عَنِ الْقِبْلَةِ بِخُشُوعٍ وَ اسْتِكَانَةٍ فَقَالَ اللَّهُ أَكْبَرُ ثُمَّ قَرَأَ الْحَمْدَ....

ثُمَّ رَكَعَ وَ مَلَأَ كَفَّيْهِ مِنْ رُكْبَتَيْهِ مُفَرَّجَاتٍ وَ رَدَّ رُكْبَتَيْهِ إِلَى خَلْفِهِ حَتَّى اسْتَوَى ظَهْرُهُ حَتَّى لَوْ صُبَّ عَلَيْهِ قَطْرَةُ مَاءٍ أَوْ دُهْنٍ لَمْ تَزُلْ لِاسْتِوَاءِ ظَهْرِهِ وَ رَدَّ رُكْبَتَيْهِ إِلَى خَلْفِهِ وَ نَصَبَ عُنُقَهُ وَ غَمَّضَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ سَبَّحَ ثَلَاثاً بِتَرْتِيلٍ وَ قَالَ سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ- ثُمَّ اسْتَوَى قَائِماً فَلَمَّا اسْتَمْكَنَ مِنَ الْقِيَامِ قَالَ سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ- ثُمَّ كَبَّرَ وَ هُوَ قَائِمٌ وَ رَفَعَ يَدَيْهِ حِيَالَ وَجْهِهِ سَجَدَ وَ وَضَعَ يَدَيْهِ إِلَى الْأَرْضِ قَبْلَ رُكْبَتَيْهِ فَقَالَ سُبْحَانَ رَبِّيَ الْأَعْلَى وَ بِحَمْدِهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ....

📚 الفقيه ج۱-ص ۳۰۰

حماد بن عیسی گوید : روزی امام صادق علیه السلام به من فرمود : ای حماد! آیا بلدی خوب نماز بخوانی؟! گفتم : من کتاب حريز را که در مورد نماز است از حفظ دارم ! امام فرمودند : مشکلی ندارد، بلند شو نماز بخوان!
من در برابر امام برخاستم و رو به قبله کردم و نماز را آغاز کردم و رکوع و سجده انجام دادم. امام فرمودند : ای حماد! نماز نیکو و خوب نمی خوانی! چه زشت است برای شخصی که شصت یا هفتاد سال بر او بگذرد ولی هنوز یک نماز با حدود کامل آن اقامه نکند!
حماد گوید :من در درون خود احساس خواری و ذلت نمودم و گفتم :فدایت شوم، نماز را به من یاد دهید.
امام رو به قبله راست ایستادند و دو دست خود را در حالی که انگشتانش را به هم چسبانده بود، بر روی دو ران آویزان کردند و دو پای خود را به هم نزدیک کرده بودند به گونه ای که به اندازه سه انگشت باز بین آنها فاصله داده بود و با حالت خشوع و فروتنی همه انگشتان دو پایش را رو به قبله کرده بود و آنها را از قبله کج نکرده بود و گفت اللَّهُ أَكْبَرُ
و سپس سوره حمد را قرائت نمود... تا آنجا که گوید :...

... سپس به رکوع رفت در حالی که دو کف دست خود را در حالی که انگشتانش از هم باز بود، از زانوهایش پر کرد و دو زانوی خود را به عقب برگرداند و کمرش را راست و مستقیم نمود به گونه ای که اگر یک قطره آب یا روغن بر پشت او ریخته می شد، به خاطر راست بودن کمرش از جای خود حرکت نمی کرد و دو زانو را به عقب برگرداند و گردنش را راست نمود و دو چشمش را فرو خواباند و سپس سه بار با ترتیل و آرام تسبیح کرد و گفت :

سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ

سپس راست ایستاد و وقتی به طور کامل قیام نمود، گفت :

سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ

سپس در همان حالی که ایستاده بود، أللّهُ أَکْبَر گفت و دو دست خود را مقابل صورت خود بالا آورد و به سجده رفت و دو دستش را قبل از دو زانویش بر زمین قرار داد و سه بار گفت :

سُبْحَانَ رَبِّيَ الْأَعْلَى وَ بِحَمْدِهِ


تا آخر حدیث....

✅مشاهده می شود که تکبیر سجده اول، بعد از «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» و در همان حال قیام گفته می شود و بعد از تکبیر، شخص به سجده اول می رود.