✅پاسخ: در سؤال ١۵٣ کانال که حتما به آن رجوع شود، حرمت درست کردن مجسمه و کشیدن تصویر جاندار از روایات مشخص شد، از جمله:

أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ هُمُ الْمُصَوِّرُونَ یُکَلَّفُونَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَنْ یَنْفُخُوا فِیهَا الرُّوحَ
📚محاسن ج٢ص۶١۶

امام باقر علیه السلام فرمود : «همانا کسانی که الله و رسول او را آزار می دهند» همان تصویرگران هستند، در روز قیامت تکلیف کرده می شوند که در آن روح بدمند.

و در📚محاسن ج٢ ص ۶١۶ امام صادق فرمود :سه کس روز قیامت مورد عذاب واقع می شوند :شخصی که رؤیا و خواب دروغ نقل نماید مجبور کرده می شود که بین دو دانه جو گره بزند و نمی تواند بین آن دو گره بزند و کسی که تمثالی را صورت گری کند تکلیف می شود که در آن روح بدمد و نمی تواند بدمد و کسی که بین قومی سخنان آنها را گوش می دهد در حالی که آنها کراهت دارند، در گوش های او سرب (مذاب) ریخته می شود.

✅هم در لغت و هم در روایات، «تمثال» هم به معنای ساختن مجسمه است و هم به معنای کشیدن تصویر با نوشتن
در کتاب مجمع البحرین جلد ۵ص ۴٧٠ آمده است :
مثلت له تمثیلا :إذا صورت له مثاله بالکتابة و غیره:یعنی:درست کردن مثال کسی با کتابت و نوشتن و غیر آن

به حدیث زیر هم دقت کنید که نشان می دهد «تمثال» به نقش روی پرده هم گفته می شود :

سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ عَنِ الْبَیْتِ یَکُونُ عَلَی بَابِهِ سِتْرٌ فِیهِ تَمَاثِیلُ أَ یُصَلَّی فِی ذَلِکَ الْبَیْتِ قَالَ لَا
📚محاسن ص ۶١٧

ترجمه :علی بن جعفر گوید :از موسی بن جعفر علیه السلام در مورد اتاقی که بر درب آن پرده ای هست که در آن «تماثیل» وجود دارد سوال کردم که آیا در آن اتاق می توان نماز خواند؟ فرمود:خیر،
✅سؤالی که امروزه مطرح است این است که آیا ایجاد تصویر جاندار با موبایل و دوربین نیز شامل حرمت هست یا خیر؟
✅از آنجا که این وسائل در گذشته نبوده است و این نوع صورتگری جاندار مرسوم نبوده است و از طرفی صورت جاندار در حافظه موبایل و دوربین ثبت و ذخیره می‌شود و قابلیت انتقال بر روی کاغذ را داراست، از این جهت این امر به اصطلاح #شبهه نامیده می شود.

✅حکم #شبهه را از جمله در روایت زیر توجه فرمایید :

عن الصادق فی حدیث قال:فَإِنَّمَا الْأُمُورُ ثَلَاثَةٌ أَمْرٌ بَیِّنٌ رُشْدُهُ فَیُتَّبَعُ وَ أَمْرٌ بَیِّنٌ غَیُّهُ فَیُجْتَنَبُ وَ أَمْرٌ مُشْکِلٌ یُرَدُّ حُکْمُهُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِلَی رَسُولِهِ وَ قَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ حَلَالٌ بَیِّنٌ وَ حَرَامٌ بَیِّنٌ وَ شُبُهَاتٌ تَتَرَدَّدُ بَیْنَ ذَلِکَ فَمَنْ تَرَکَ الشُّبُهَاتِ نَجَا مِنَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ مَنْ أَخَذَ بِالشُّبُهَاتِ ارْتَکَبَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ هَلَکَ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُ
📚کافی ج١ص۶٨

ترجمه :امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمودند :همانا امور سه دسته هستند:امری که درستی و هدایت آن کاملا روشن است که از آن پیروی می شود و امری که گمراهی آن کاملا روشن است که از آن دوری و اجتناب می شود و امر مشتبه و مشکل که حکم آن به الله عزوجل و به رسول او بازگردانده می شود و رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود :یک حلال روشن وجود دارد و یک حرام روشن و امور شبهه ای در مابین این دو مردد است، پس کسی که شبهات را ترک کند از حرامها نجات می یابد و کسی که به امور شبهه ناک عمل کند، مرتکب محرمات می شود و از جائی که نمی داند به هلاکت می رسد.
✅احادیث فراوانی در لزوم پرهیز از شبهه به ما رسیده است و به عنوان یک بخش ورع معرفی شده است و در موارد شبهه، بدون اعتقاد و فتوای به حرمت، موظفیم که در نزد آن توقف کنیم و آن را ترک کنیم تا بدون آگاهی در حرام الهی داخل نشویم.
✅پرهیز از شبهات یکی از تفاوت های عمل کنندگان به نصوص روایات با مقلدین مجتهدین می باشد.
✅با پرهیز از شبهه ما خود را از خطر ورود به حرامهای الهی حفظ می کنیم و اگر احیانا در روز قیامت مشخص شود که آن شبهه حلال بوده است، باز هم عامل به شبهه مورد سرزنش است:

✅امام حسن علیه السلام فرمودند:

وَ اعْلَمْ أَنَّ فِی حَلَالِهَا حِسَابٌ وَ فِی حَرَامِهَا عِقَابٌ وَ فِی الشُّبُهَاتِ عِتَابٌ
ترجمه:بدان که همانا در حلال دنیا حساب است و در حرام آن عقوبت است و در شبهات آن عتاب و سرزنش وجود دارد.
📚بحار ج۴۴ص١٣٨
✅همچنین رسول الله صلی الله علیه و آله به اباذر فرمود:

یَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّ الْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یَتَّقُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الشَّیْ ءِ الَّذِی لَا یُتَّقَی مِنْهُ خَوْفاً مِنَ الدُّخُولِ فِی الشُّبْهَةِ

ای اباذر، همانا متقین کسانی هستند که در چیزی که از آن پرهیز نمی شود، تقوای الهی پیشه می کنند و (از آن پرهیز می کنند) از ترس اینکه مبادا در شبهه داخل شوند!
📚بحار ج٧۴ص٧۶