✅پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عن عبدالله بن سنان قال: قُلْتُ لِأَبِی عَبْداللَّه رَجُلٌ عَلَیْهِ مِنْ صَلَاةِ النَّوَافِلِ ما لَا یَدْرِی ما هُوَ مِنْ کَثْرَتِهِ کَیْفَ یَصْنَعُ قال فَلْیُصَلِّ حَتَّی لَا یَدْرِیَ کَمْ صَلَّی مِنْ کَثْرَتِهِ فَیَکُونَ قَدْ قَضَی بِقَدْرِ عِلْمِهِ قُلْتُ فَإِنَّهُ لَا یَقْدِرُ عَلَی الْقَضَاءِ مِنْ کَثْرَةِ شُغُلِهِ فقال إِنْ کَانَ شُغُلُهُ فِی طَلَبِ مَعِیشَةٍ لَا بُدَّ مِنْهَا أَوْ حَاجَةٍ لِأَخٍ مُؤْمِنٍ فَلا شَیْءَ عَلَیْهِ و إِنْ کَانَ شُغُلُهُ لِدُنْیَا تَشَاغَلَ بِهَا عَنِ الصَّلَاةِ فَعَلَیْهِ الْقَضَاءُ و إِلَّا لَقِیَ اللَّهَ مُسْتَخِفّاً مُتَهَاوِناً مُضَیِّعاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّه قُلْتُ فَإِنَّهُ لَا یَقْدِرُ عَلی الْقَضَاءِ فَهَلْ یَصْلُحُ لَهُ أَنْ یَتَصَدَّقَ فَسَکَتَ مَلِیّاً ثُمَّ قال نَعَمْ فَلْیَتَصَدَّقْ بِصَدَقَةٍ قُلْتُ و ما یَتَصَدَّقُ فقال بِقَدْرِ طَوْلهِ و أَدْنَی ذَلکَ مُدٌّ لِکُلِّ مِسْکِینٍ مَکانَ کُلِّ صَلَاةٍ قُلْتُ و کَمِ الصَّلَاةُ الَّتی تَجِبُ عَلَیْهِ فِیها مُدٌّ لِکُلِّ مِسْکِینٍ فقال لِکُلِّ رَکْعَتَیْن مِنْ صَلَاةِ اللَّیْل و کُلِّ رَکْعَتَیْن مِنْ صَلَاة النَّهَار فَقُلْتُ لا یَقْدِرُ فقال مُدٌّ لِکُلِّ أَرْبَعِ رَکَعَاتٍ فَقُلْتُ لا یَقْدِرُ فَقَالَ مُدٌّ لِکُلِّ صلَاة اللَّیْل و مُدٌّ لِصَلَاةِ النَّهَار و الصَّلَاةُ أَفْضَلُ و الصَّلَاةُ أَفْضَل

📚کافی ج3ص454

عبدالله بن سنان گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : شخصی نمازهای نافله به اندازه‌ای بر اوست که از بس زیاد است نمی داند چقدر است! چه‌ کند؟ امام فرمود : نماز بخواند به قدری که از زیادی نداند که چقدر نماز خوانده است تا به اندازه علمی که نسبت به آن داشته است قضا کرده باشد!
من گفتم : همانا او به خاطر زیادی مشغولیت قادر بر قضا کردن نیست! امام فرمود : اگر مشغول بودن او در طلب معیشتی است که ناچار از آن است یا در رفع حاجت برادر مؤمن است چیزی بر عهده او نیست و اگر مشغول بودن او برای دنیاست و به خاطر آن از نماز مشغول شده است، بر عهده اوست که قضا کند و در غیر این صورت، اللَّه را سبک شمرنده و خوار شمرنده و ضایع کننده سنت رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله ملاقات می کند!
من گفتم : همانا او توانائی قضا کردن ندارد، آیا برای او صلاح است که (به جای آن) صدقه دهد؟! امام مدتی طولانی سکوت کرد و سپس فرمود : بله! پس صدقه ای بدهد! گفتم : چه چیزی صدقه بدهد؟ فرمود : به اندازه توانگری خود، و کمترین آن یک مد (طعام) برای هر مسکین به ازای هر نماز است! گفتم : نمازی که برای آن یک مُد (طعام) برای هر مسکینی در مورد آن لازم است چقدر است؟ فرمود : برای هر دو رکعت از نماز شب (یک مُد) و برای هر دو رکعت از نماز روز (یک مُد)!
من گفتم : نمی تواند! فرمود : پس برای هر چهار رکعت نماز یک مُد (طعام)!
من گفتم : نمی تواند! فرمود : پس یک مُد برای همه نمازهای شب و یک مُد برای نماز روز! (و در عین حال) نماز افضل است! نماز افضل است!


2⃣عن مرازم قال: سأل إسماعیل بن جابر أبا عبدالله فقال أصلحک الله إن علی نوافل کثیرة فکیف أصنع فقال اقضها فقال له إنها أکثر من ذلک قال اقضها قلت لا أحصیها قال توخ قال مرازم و کنت مرضت أربعة أشهر لم أتنفل فیها قلت أصلحک الله و جعلت فداک مرضت أربعة أشهر لم أصل نافلة فقال لیس علیک قضاء إن المریض لیس کالصحیح کل ما غلب الله علیه فالله أولی بالعذر فیه

📚كافي ج۳ص۴۵۱

مرازم گوید :اسماعیل بن جابر از امام صادق علیه السلام سؤال کرد و گفت : اللَّه امور شما را اصلاح کند، همانا #نوافل زیادی بر عهده من است، من چه کنم؟ امام فرمود :آنها را #قضاء کن!
او به امام عرض کرد :آن نوافل بیش از اینهاست (که آن را قضاء کنم)!
امام فرمود : آنها را قضاء کن!
گفت :شمارش آن را ندارم!
فرمود :آنها را تخمین بزن!
مرازم گوید :من چهار ماه بیمار شدم و در آن نافله به جا نیاوردم. به امام گفتم :اللَّه امور شما را اصلاح کند و فدایت شوم، من چهار ماه بیمار شدم و در آن #نماز_نافله نخواندم!
امام فرمود : قضای آن بر عهده تو نیست، همانا شخص بیمار مانند شخص سالم نیست، هر آنچه اللَّه با قهر بر (بنده) چیره شود، پس خداوند به پذیرش #عذر سزاوار تر است.


✅هر چند طبق روایات شیعه، نوافل يوميه فريضه نیستند، ولی سفارش زیادی به خواندن آنها و قضا کردن نوافل از دست رفته شده است که بسیار شایسته توجه است.
اما در مورد ترک نافله به خاطر بیماری، هر چند قضا کردن آن در حدیثی کار خیر معرفی شده است، ولی در روایت فوق، اجازه ترک قضا نمودن آن رسیده است.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ و عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ و الْعَافِیَةَ و النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe