✅ پاسخ :طبق روایات، قرائت نماز ظهر و عصر به صورت اخفات و آهسته و قرائت نماز صبح و مغرب و عشاء به صورت جهر و بلند خوانده می شود، حال اگر کسی مراعات جهر و اخفات را در نمازها نکند، این کار می تواند عمدی یا از روی حواس‌پرتی و سهو یا از روی فراموشی و یا به علت ندانستن باشد.

روایت زیر حکم کلیه این حالات را مشخص می کند :

مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ حَرِیزٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ فِی رَجُلٍ جَهَرَ فِیمَا لَا یَنْبَغِی الْإِجْهَارُ فِیهِ وَ أَخْفَی فِیمَا لَا یَنْبَغِی الْإِخْفَاءُ فِیهِ فَقَالَ أَیَّ ذَلِکَ فَعَلَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ نَقَضَ صَلَاتَهُ وَ عَلَیْهِ الْإِعَادَةُ فَإِنْ فَعَلَ ذَلِکَ نَاسِیاً أَوْ سَاهِیاً أَوْ لَا یَدْرِی فَلَا شَیْ ءَ عَلَیْهِ وَ قَدْ تَمَّتْ صَلَاتُهُ

📚 من لا یحضره الفقيه ج ١ص٣۴۴

ترجمه :امام باقر علیه السلام در مورد کسی که در جائی که جهر سزاوار نیست (قرائت را) جهر و بلند بخواند و در جائی که آهسته خواندن سزاوار نیست، اخفات کند و آهسته بخواند، فرمود:هر کدام از این دو کار را که عمدا و با قصد انجام دهد، نماز خود را نقض نموده است و بر عهده اوست که نماز را اعاده کند، و اگر از روی فراموشی یا سهو و حواس پرتی یا از روی ندانستن این کار را انجام دهد چیزی بر عهده او نیست و نماز او تمام و درست است.

✅ مشاهده می شود که تنها در صورت ترک عمدی جهر و اخفات در قرائت، لازم است نماز اعاده شود و در سایر حالات نیازی به اعاده نماز نیست و وظیفه دیگری نیز بر دوش ما نیست.

✅ گاهی اوقات شخص در بخشی از قرائت از روی فراموشی و سهو مراعات جهر و اخفات را نمی کند که طبق روایت فوق مشکلی ندارد ولی هر موقع که متوجه شد باید در ادامه قرائت، جهر و اخفات را مراعات کند.