✅پاسخ :رخصتی برای دشنام دادن و لعن کردن خود در روایات مشاهده نشده است و لذا این کار جایگاه ندارد ولی اینکه انسان همواره خود را از همه بدتر ببیند و خود را بهتر از دیگران نداند، در روایات زیر مشاهده می شود :

قال الصادق فِی حَدِیثٍ :وَمَنْ ذَهَبَ یَری أَنَّ لَهُ عَلَی الاْآخَرِ فَضْلاً، فَهُوَ مِنَ الْمُسْتَکْبِرِینَ فَقُلْتُ لَهُ إِنَّمَا یَری أَنَّ لَهُ عَلَیْهِ فَضْلاً بِالْعَافِیَةِ إِذَا رَآهُ مُرْتَکِباً لِلْمَعَاصِی فَقَالَ: «هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ، فَلَعَلَّهُ أَنْ یَکُونَ قَدْ غُفِرَ لَهُ مَا أَتی وَأَنْتَ مَوْقُوفٌ مُحَاسَبٌ أَمَا تَلَوْتَ قِصَّةَ سَحَرَةِ مُوسَی علیه السلام؟
📚کافی ج ٨ص ١٢٨

ترجمه :امام صادق علیه السلام در حدیثی به حفص فرمودند :کسی که برای خود بر دیگری فضیلت و برتری ببیند از مستکبرین است. حفص گفت:برای خود بر دیگری فضیلت و برتری می بیند به خاطر اینکه او در عافیت (از معصیت) است با وجودی که می بیند طرف مقابلش مرتکب معصیت ها می شود! امام فرمودند :هیهات، هیهات، شاید گناه آن شخص مورد مغفرت واقع شود در حالی که تو را نگه می دارند و مورد حساب واقع می شوی. آیا آیات قصه ساحران فرعون را تلاوت نکرده ای؟!

✅یعنی عاقبت کار مهم است و ما نمی توانیم به خاطر عافیتی که اکنون از گناه داریم خود را از اهل معصیت بهتر بدانیم.

أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لَمْ یُعْبَدِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِشَیْ ءٍ أَفْضَلَ مِنَ الْعَقْلِ وَ لَا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ عَاقِلًا حَتَّی تَجْتَمِعَ فِیهِ عَشْرُ خِصَالٍ الْخَیْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ یَسْتَکْثِرُ قَلِیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ وَ یَسْتَقِلُّ کَثِیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ وَ لَا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ عُمُرِهِ وَ لَا یَتَبَرَّمُ بِطِلَابِ الْحَوَائِجِ قِبَلَهُ الذُّلُّ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنْ الْعِزِّ وَ الْفَقْرُ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنَی نَصِیبُهُ مِنَ الدُّنْیَا الْقُوتُ وَ الْعَاشِرَةُ لَا یَرَی أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَیْرٌ مِنِّی وَ أَتْقَی إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ فَرَجُلٌ هُوَ خَیْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَی وَ آخَرُ هُوَ شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَی فَإِذَا رَأَی مَنْ هُوَ خَیْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَی تَوَاضَعَ لَهُ لِیَلْحَقَ بِهِ وَ إِذَا لَقِیَ الَّذِی هُوَ شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَی قَالَ عَسَی خَیْرُ هَذَا بَاطِنٌ وَ شَرُّهُ ظَاهِرٌ وَ عَسَی أَنْ یُخْتَمَ لَهُ بِخَیْرٍ فَإِذَا فَعَلَ ذَلِکَ فَقَدْ عَلَا مَجْدُهُ وَ سَادَ أَهْلَ زَمَانِهِ
📚خصال ج ٢ص ۴٣٣

ترجمه :امام باقر علیه السلام فرمود :رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند :الله عزوجل به چیزی بهتر از عقل عبادت نشده است و مؤمن عاقل نیست تا اینکه ده خصلت در او جمع شود :به خیر او امید باشد، از شر او امان باشد، خیر اندک را از دیگران زیاد می شمارد و خیر زیاد را از خود اندک به حساب می آورد، درتمام عمر از طلب علم خسته نمی شود و از کسانی که از او طلب حاجت می کنند دلتنگ و بی حوصله نمی گردد خواری در نزد او دوست داشتنی تر از عزت است و فقر در نزد او محبوب‌تر از بی نیازی است، بهره و نصیب او از دنیا به اندازه قوت و خوراک است و مورد دهم اینکه:هیچ کسی را نمی بیند مگر اینکه می گوید :او از من بهتر و باتقوا تر است، همانا مردم دو دسته هستند‌؛ یکی کسی که از او بهتر و باتقواتر است و دیگری از او بدتر و پایین تر است، پس وقتی کسی که از او بهتر و باتقواتر است را می بیند در برابر او تواضع می کند تا به او ملحق شود و وقتی کسی که از او بدتر و پایین تر است را ملاقات می کند، می گوید :شاید خوبی این شخص در باطن او باشد و شر و بدی او در ظاهر باشد و شاید که کار او ختم به خیر شود. پس وقتی این کار را انجام داد بزرگی او رفعت پیدا می کند و سرور اهل زمان خود می شود.
✅امام کاظم علیه السلام فرمود :مردی در بنی اسرائیل چهل سال عبادت الله نمود سپس یک قربانی انجام داد ولی از او قبول نشد، پس به خودش گفت:این به تو نرسیده است مگر از جانب خودت و گناه نیست مگر از تو، پس الله تبارک و تعالی به او وحی فرستاد:این مذمتی که از خود نمودی از عبادت چهل ساله ات بهتر است.
📚کافی ج ٢ص ٧٣

✅همواره باید برای هر کاری از جمله مذمت خودمان از عباراتی که رخصت آن در روایات آمده است استفاده کنیم و از نزد خود در هیچ کدام از امور دینی چیزی اختراع نکنیم و مثلا بر خود لعنت نفرستیم. در این موضوع روایات و دعاهای فراوانی وجود دارد که جای ذکر آن در این مختصر نیست و مهم این است که انسان هر کار خود را بر روایات بنا نماید.