#حکم_سحری_خوردن_بعد_اذان_صبح


✅پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :

1⃣عن الحلبي عن أَبِي عبداللَّه أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ تَسَحَّرَ ثُمَّ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ و قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ و تَبَيَّنَ قال يُتِمُّ صَوْمَهُ ذَلكَ ثُمَّ لْيَقْضِه

📚تهذيب ج۴ص۲۶۹

از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد شخصی که سَحَری می خورد و سپس از خانه خارج می شود در حالیکه فجر طلوع کرده است و روشن شده است سؤال شد؛ امام فرمودند : آن روزه اش را کامل می کند و بعداً قضای آن را به جا می آورد!


2⃣عن سماعة بن مهران قال: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَكَلَ و شَرِبَ بَعْدَ مَا طَلَعَ الْفَجْرُ في شَهْرِ رَمَضَانَ فَقَالَ إِنْ كَانَ قَامَ فَنَظَرَ فَلَمْ يَرَ الْفَجْرَ فَأَكَلَ ثُمَّ عَادَ فَرَأَى الْفَجْرَ فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ و لَا إِعَادَةَ عَلَيْهِ و إِنْ كَانَ قَامَ فَأَكَلَ وَ شَرِبَ ثُمَّ نَظَرَ إِلَى الْفَجْرِ فَرَأَى أَنَّهُ قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ وَ يَقْضِي يَوْماً آخَرَ لِأَنَّهُ بَدَأَ بِالْأَكْلِ قَبْلَ النَّظَرِ فَعَلَيْهِ الْإِعَادَة

📚كافي ج۴ص۹۶

سماعه گوید : از امام صلوات اللَّه علیه در مورد کسی که در #ماه_رمضان بعد از #طلوع_فجر می خورد و می آشامد سؤال کردم؛ امام فرمودند : در صورتی که برخیزد و نگاه کند و فجر (یعنی روشنی صبح) را نبیند، پس بخورد و سپس بازگردد و ببیند فجر طلوع کرده است، باید روزه اش را کامل کند و اعاده کردن آن بر عهده او نیست و اگر برخاست و خورد و نوشید و سپس آمد و به فجر نگاه کرد و دید که فجر طلوع کرده است، آن روزه‌اش را کامل می کند و یک روز قضا می کند زیرا قبل از نگاه کردن و بررسی طلوع فجر به خوردن آغاز کرده است، پس اعاده آن بر عهده اوست!


3⃣ علي بن أبي حمزة عن أَبِي إِبْرَاهِيمَ قال: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ شَرِبَ بَعْدَ ما طَلَعَ الْفَجْرُ و هُوَ لَا يَعْلَمُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ قال يَصُومُ يَوْمَهُ ذَلكَ و يَقْضِي يَوْماً آخَر

📚كافي ج۴ص۹۷

علي بن أبي حمزه گوید : از امام کاظم صلوات اللَّه علیه در مورد کسی که در ماه رمضان بعد از طلوع فجر چیزی بنوشد در حالیکه نمی دانسته است (که فجر طلوع کرده است) سوال کردم؛ امام فرمودند : آن روز را روزه می گیرد و یک روز دیگر #قضا می کند!


4⃣عن مُعَاوِیَةَ بْنِ عمار قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْداللَّه آمُرُ الْجَارِیَةَ أَنْ تَنْظُرَ طَلَعَ الْفَجْرُ أَمْ لَا فَتَقُولُ لَمْ یَطْلُعْ فَآکُلُ ثُمَّ أَنْظُرُهُ فَأَجِدُهُ قَدْ طَلَعَ حِینَ نَظَرَتْ قَالَ تُتِمُّ یَوْمَکَ ثُمَّ تَقْضِیهِ أَمَا إِنَّکَ لَوْ کُنْتَ أَنْتَ الَّذِی نَظَرْتَ مَا کَانَ عَلَیْکَ قَضَاؤُهُ.

📚 الكافي ج4ص97

معاوية بن عمار گوید : به امام صادق صلوات اللَّه گفتم : به کنیز خود دستور می دهم که ببیند فجر طلوع کرده است یا خیر و او می گوید : طلوع نکرده است ! پس من می خورم و سپس نگاه می کنم و متوجه می شوم که آن موقعی که کنیز نگاه کرده است فجر طلوع کرده بوده ! امام فرمودند : روزه‌ی آن روز را کامل می کنی و سپس آن را قضا می کنی. بدان که تو اگر خودت نگاه کرده بودی، قضای آن بر عهده تو نبود!



✅ با توجه به روایات فوق و غیره، اگر کسی در ماه رمضان نمی داند که فجر طلوع کرده است و چیزی بخورد یا بیاشامد، دو حالت با حکم متفاوت برای او هست :


1⃣ اگر بیاید و به فجر نگاه کند و ببیند طلوع نکرده است و برود مشغول خوردن و آشامیدن شود و بعد بيايد و ببیند که فجر طلوع کرده است و او بعد از طلوع فجر ندانسته چیزی خورده است، آن روز را روزه می گیرد و آن را کامل می کند و نیاز به اعاده و قضای آن روز نیست.


2⃣ اما اگر بدون نگاه کردن به فجر مشغول خوردن و آشامیدن شود و بعد بیاید و ببیند که فجر طلوع کرده است و او بعد از طلوع فجر هم چیزی خورده است، روزه آن روز را کامل می کند و به این علت که قبل از نگاه به فجر مشغول خوردن شده است و خوردن او بعد از طلوع فجر هم واقع شده است، یک روزه قضا بر عهده او قرار می گیرد!


✅ همچنین طبق حدیث 4⃣، اگر به دیگری أمر کنیم که طلوع فجر را بررسی کند و او بگوید طلوع نکرده است و بعد متوجه شویم که فجر طلوع کرده بوده و خوردن ما بعد از طلوع فجر واقع شده است ، روزه‌ی آن را را کامل می کنیم و قضای آن را نیز انجام می دهیم.


✅ کلیه حالات فوق مربوط به ماه رمضان و در حالتی است که شخص فکر می کند که هنوز طلوع فجر نشده است و مشغول خوردن و آشامیدن می شود در حالیکه فجر طلوع کرده است و خوردن و آشامیدن او بعد از طلوع فجر واقع شده است.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ