✅پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :



1⃣أَبَانٌ عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ إِنَّ الْمُغِیرِیَّةَ یَزْعُمُونَ أَنَّ هَذَا الْیَوْمَ لِهَذِهِ اللَّیْلَةِ الْمُسْتَقْبَلَةِ فَقَالَ کَذَبُوا هَذَا الْیَوْمُ لِلَّیْلَةِ الْمَاضِیَةِ إِنَّ أَهْلَ بَطْنِ نَخْلَةَ حَیْثُ رَأَوُا الْهِلَالَ قَالُوا قَدْ دَخَلَ الشَّهْرُ الْحَرَامُ.

📚 الكافي ج8 ص331

عمر بن يزيد گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : همانا فرقه مغیریه می پندارند که این روز، برای این شبی است که می آید!
امام فرمودند : #دروغ می گویند! این روز برای شب گذشته است! همانا اهل بطن نخلة هنگامی که هلال ماه را دیدند گفتند : ماه محرم داخل شد!


2⃣أَحْمَدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ الطَّبْرِسِيُّ فِي الْإِحْتِجَاجِ عَنْ مَوْلَانَا صَاحِبِ الزَّمَانِ أَنَّهُ كَتَبَ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ فِي جَوَابِ مَسَائِلِهِ حَيْثُ سَأَلَهُ عَنْ وَدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ- مَتَى يَكُونُ قَدِ اخْتَلَفَ فِيهِ أَصْحَابُنَا فَبَعْضُهُمْ يَقُولُ يُقْرَأُ فِي آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْهُ وَ بَعْضُهُمْ يَقُولُ هُوَ فِي آخِرِ يَوْمٍ مِنْهُ إِذَا رُئِيَ هِلَالُ شَوَّالٍ التَّوْقِيعَ الْعَمَلُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ فِي لَيَالِيهِ وَ الْوَدَاعُ يَقَعُ فِي آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْهُ فَإِنْ خَافَ أَنْ يَنْقُصَ الشَّهْرُ جَعَلَهُ فِي لَيْلَتَيْنِ.

📚 الاحتجاج ص ۴۸۳.

حمیری در نوشته ای به امام زمان علیه السلام در مورد #وداع_ماه_رمضان سؤال کرده بود که چه موقعی انجام می شود، (زیرا) همانا در مورد آن اصحاب اختلاف کرده اند و برخی از آنها می گویند که وداع در آخرین شب ماه رمضان خوانده می شود و برخی می گویند که در آخرین روز ماه رمضان، وقتی که هلال ماه شوال دیده شد خوانده می شود؛
توقیع حضرت به این صورت صادر گردید :
عمل در ماه رمضان در شبهای آن است و #وداع در آخرین شب از آن واقع می گردد و اگر خوف دارد که ماه ناقص باشد (یعنی ۲۹ روزه باشد) وداع را در دو شب قرار می دهد.


3⃣عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَنَّهُ سَأَلَهُ سَائِلٌ عَنْ وَقْتِ الْمَغْرِبِ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ لِإِبْرَاهِيمَ فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأى كَوْكَباً قالَ هذا رَبِّي فَهَذَا أَوَّلُ الْوَقْتِ

📚 الفقيه ج۱ص۲۱۹

شخصی از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد نماز مغرب سؤال کرد؛ امام فرمودند : اللَّه در کتاب خود در مورد حضرت ابراهیم علی نبينا و آله و عليه السلام می فرماید : «هنگامی که (تاریکی) شب او را پوشانید، ستاره ای مشاهده کرد، گفت: «این خدای من است؟ » امّا هنگامی که غروب کرد، گفت: «غروب کنندگان را دوست ندارم! »
پس اين (یعنی موقع طلوع ستارگان) اول وقت نماز مغرب (یا همان اول شب) است!



✅ با توجه به روایت 1⃣ که دارای یک قضیه تاریخی نیز می باشد، و شواهد روایی مختلف دیگر، روشن است که شب هر شبانه روز، قبل از روز است. یعنی هر شبی مربوط به روز آینده می باشد و آغاز شب نیز همان موقع نماز مغرب می باشد و لذا آغاز شبانه روز از اول شب یا همان موقع نماز مغرب می باشد.


✅ در کلام عرب به قسمت شب «لَیْل» و به قسمت روز «نهار» گفته می شود و مجموعه آن را «يوم» یا «اليوم و اللیلة» می گویند. البته خیلی از اوقات، «یَوم» به‌معنای «نَهار» نیز به کار می رود.


✅ آنچه مشهور شده است که آغاز و پایان شبانه روز را ساعت 24 شب یا همان ساعت 00:00 حساب می کنند از آموزه های ملل غیر مسلمان است و با احکام اسلامی منطبق نیست.


✅ این آموزه روائی کاربردهای مختلفی در فقه شیعه دارد و از جمله بر حسب آن، وقتی هلال ماه شوال در غروب روز 29 یا 30 ماه رمضان دیده شد، ماه رمضان و احکام آن پایان یافته است و جزو ماه شوال محسوب می شود و نیز وقتی هلال در غروب 29 یا 30 جمادی الثاني رؤیت می شود، ماه رجب که از ماه‌های حرام است آغاز شده است و تشدید دیه از همان غروب روز آخر جمادی الثاني آغاز می شود و.....


اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ