✅پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عَنْ جَمِیلٍ عَنْ أَبِی عَبْداللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ سَأَلَهُ عَنْ شَیْ ءٍ مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ فَقَالَ إِنَّهُ لَمْ یُجْعَلْ شَیْ ءٌ إِلَّا لِشَیْءٍ.

📚 علل الشرائع ص10

جميل از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد چیزی از حلال و حرام سؤال کرد؛ پس امام فرمود : همانا هیچ چیزی قرار داده نشده است مگر برای چیزی (و علتی)!


2⃣عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ أَنَّ أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی الرِّضَا علیهما السلام کَتَبَ إِلَیْهِ بِمَا فِی هَذَا الْکِتَابِ جَوَابَ کِتَابِهِ إِلَیْهِ یَسْأَلُهُ عَنْهُ جَاءَنِی کِتَابُکَ تَذْکُرُ أَنَّ بَعْضَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ یَزْعُمُ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَمْ یُحِلَّ شَیْئاً وَ لَمْ یُحَرِّمْهُ لِعِلَّةٍ أَکْثَرَ مِنَ التَّعَبُّدِ لِعِبَادِهِ بِذَلِکَ قَدْ ضَلَّ مَنْ قَالَ ذَلِکَ ضَلَالًا بَعِیداً وَ خَسِرَ خُسْراناً مُبِیناً....

📚علل الشرائع ص861

محمد بن سنان گوید که امام رضا علیه السلام در پاسخ نامه وی به او چنین نوشت : نامه ات به من رسید که در آن نوشته ای که برخی از اهل قبله می‌پندارند که اللَّهِ تبارک و تعالی به علتی بیشتر از تَعَبُّد و به بندگی گرفتن بندگان خود، چیزی را حلال نکرده است و آن را حرام ننموده است! هر کس که چنین چیزی بگوید و اعتقاد داشته باشد، گمراه شده است به گمراهی دوری و زیان دیده است، زیان آشکاری...!


3⃣عن عبداللَّه بن الْفَضْل الْهَاشِمِیِّ قال سَمِعْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهما السلام یَقُولُ: إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیْبَةً لَا بُدَّ مِنْهَا یَرْتَابُ فِیهَا کُلُّ مُبْطِلٍ فَقُلْتُ لَهُ وَ لِمَ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ لِأَمْرٍ لَمْ یُؤْذَنْ لَنَا فِی کَشْفِهِ لَکُمْ قُلْتُ فَمَا وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِی غَیْبَتِهِ فَقَالَ وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِی غَیْبَتِهِ وَجْهُ الْحِکْمَةِ فِی غَیْبَاتِ مَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ حُجَجِ اللَّهِ تَعَالَی ذِکْرُهُ إِنَّ وَجْهَ الْحِکْمَةِ فِی ذَلِکَ لَا یَنْکَشِفُ إِلَّا بَعْدَ ظُهُورِهِ کَمَا لَا یَنْکَشِفُ وَجْهُ الْحِکْمَةِ لَمَّا أَتَاهُ الْخَضِرُ علیه السلام مِنْ خَرْقِ السَّفِینَةِ وَ قَتْلِ الْغُلَامِ وَ إِقَامَةِ الْجِدَارِ لِمُوسَی علیه السلام إِلَّا وَقْتَ افْتِرَاقِهِمَا یَا ابْنَ الْفَضْلِ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ سِرٌّ مِنَ اللَّهِ وَ غَیْبٌ مِنْ غَیْبِ اللَّهِ وَ مَتَی عَلِمْنَا أَنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَکِیمٌ صَدَّقْنَا بِأَنَّ أَفْعَالَهُ کُلَّهَا حِکْمَةٌ وَ إِنْ کَانَ وَجْهُهَا غَیْرَ مُنْکَشِفٍ لَنَا

📚 علل الشرائع ص397

عبدالله بن فضل هاشمی گوید : شنیدم امام صادق صلوات اللَّه علیه می فرمود : برای صاحب این أمر غیبتی هست که چاره ای از آن نیست که در آن هر شخص مبطلی دچار ریب می شود!
من گفتم : فدایت شوم برای چه؟
فرمود : به خاطر أمري که در آشکار کردن آن برای شما به ما اجازه داده نشده است!
گفتم : وجهِ حکمتِ غیبتِ او چیست؟ فرمود : وجه حکمت غیبت او همان وجه حکمت غیبتهای حجت های الهی قبل از اوست، همانا وجه حکمت غیبت او آشکار نمی شود مگر بعد از ظهور او، همانطور که وجه حکمت آنکه خضر علیه السلام نزد او آمد در مورد سوراخ کردن کشتی و کشتن آن پسربچه و تعمیر کردن آن دیوار، برای موسی علی نبينا و آله و علیه السلام آشکار نشد مگر هنگام جدا شدن آنها از یکدیگر!
ای پسر فضل! همانا این أمر، أمري از أمر الهی است و سِرّی از جانب اللَّه است و غَیْبی از غیب الهی است و وقتی دانستیم و علم پیدا کردیم که همانا اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ #حکیم است، #تصدیق می کنیم که #تمام افعال و کارهای او بر حسب #حکمت است، هر چند وجه آن برای ما منکشف و آشکار نباشد!


✅ طبق آیات و روایات فراوان، همه أوامر و نواهی الهی بر حسب #صلاح بندگان و #حکمت است و صرفاً برای به عبادت گرفتن بندگان نیست و هر چیزی که در شرع مقرر شده است برای علتی است و هر چند بخشی از علت و حکمت برخی از احکام الهی توسط اهل بیت علیهم السلام برای ما بیان شده است، ولی ما از اکثر آن بی اطلاع هستیم ولی چون اعتقاد داریم که #کلیه افعال و اوامر الهی بر حسب حکمت است و رَبِّ ما #حکیم است، هر چند وجه و علت و حکمت آن حُکم برای ما مشخص و آشکار نباشد، تصدیق میکنیم و اعتقاد داریم که آن أمر بر حسب حکمت و دارای علتی می باشد و لذا هرگز نباید در مورد حلال و حرام الهی اعتراضی صورت گیرد و چون و چرا شود و نباید سینه ما از احکام شرعی تنگ شود، چرا که همه آنها صلاح ماست.

✅جامع ترین مکانی که می توان از برخی از علل احکام مطلع شد، کتاب علل الشرائع شیخ صدوق است که خواندن این کتاب به کلیه مؤمنین توصیه می شود.