✅پاسخ:

1⃣عن أَبِي عَبْداللَّه قال: ما أَبْرَزَ عَبْدٌ يَدَهُ إِلَى اللَّهِ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ إِلَّا اسْتَحْيَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَرُدَّهَا صِفْراً حَتَّى يَجْعَلَ فِيهَا مِنْ فَضْلِ رَحْمَتِهِ ما يَشَاءُ فَإِذَا دَعَا أَحَدُكُمْ فَلَا يَرُدَّ يَدَهُ حَتَّى يَمْسَحَ عَلَى وَجْهِهِ و رَأْسِهِ

📚كافي ج۲ص۴۷۱

امام صادق علیه السلام فرمود : هیچ بنده ای دستش را به سوی اللَّهِ عزیز جبار نمی گشاید، مگر اینکه اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حيا می کند از اینکه آن را خالی برگرداند، تا اینکه از فضل رحمتش آن مقداری که بخواهد در آن قرار می دهد،پس وقتی یکی از شما #دعا می کند، دستش را برنگرداند تا اینکه بر صورت و سرش بکشد!

2⃣ قال أَبوجعفر: مَا بَسَطَ عَبْدٌ یَدَیْهِ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ إِلَّا وَ اسْتَحَی اللَّهُ أَنْ یَرُدَّهَا صِفْراً حَتَّی یَجْعَلَ فِیهَا مِنْ فَضْلِهِ و رَحْمَتِهِ ما یَشَاءُ فَإِذَا دَعَا أَحَدُکُمْ فَلَا یَرُدَّ یَدَیْهِ حَتَّی یَمْسَحَ بِهِمَا عَلَی رَأْسِهِ و وَجْهِهِ و فی خَبَرٍ آخَرَ عَلَی وَجْهِهِ و صَدْرِهِ

📚فقيه ج1ص325

امام باقر علیه السلام فرمود : هیچ بنده ای دستانش را به سوی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ نمی گشاید، مگر اینکه اللَّه حیا می کند که آن را خالی برگرداند تا اینکه از فضل و رحمت خود آن مقداری که بخواهد در آن قرار می دهد، پس وقتی يکی از شما دعا می کند، دستانش را برنگرداند تا اینکه بر #سر و #صورت خود بکشد
و در حدیث دیگری آمده است که بر #صورت و #سینه اش بکشد!

✅ طبق دو روایت فوق، بعد از گشودن دستها برای دعا و فراغت از دعا، شایسته است که دستها را بر سر و صورت بکشیم.

اما آیا بعد از قنوت نماز نیز می توان این کار را انجام داد یا خیر؟
پاسخ این سوال در روایت زیر است :

3⃣محمد بن عبداللَّه بن جعفر الحميري أَنَّهُ كَتَبَ إِلَى صَاحِب الزَّمَانِ يَسْأَلُهُ عَنِ الْقُنُوتِ فِي الْفَرِيضَةِ إِذَا فَرَغَ مِنْ دُعَائِهِ أَنْ يَرُدَّ يَدَيْهِ عَلَى وَجْهِهِ و صَدْرِهِ لِلْحَدِيثِ الَّذِي رُوِيَ أَنَّ اللَّهَ جَلَّ جَلَالُهُ أَجَلُّ مِنْ أَنْ يَرُدَّ يَدَيْ عَبْدٍ صِفْراً بَلْ يَمْلَؤُهُمَا مِنْ رَحْمَتِهِ أَمْ لَا يَجُوزُ فَإِنَّ بَعْضَ أَصحابِنَا ذَكَرَ أَنَّهُ عَمِلَ في الصَّلَاةِ فَأَجَابَ رَدُّ الْيَدَيْنِ مِنَ الْقُنُوت عَلَى الرَّأْسِ وَ الْوَجْهِ غَيْرُ جَائِزٍ فِي الْفَرَائِضِ وَ الَّذِي عَلَيْهِ الْعَمَلُ فِيهِ إِذَا رَجَعَ يَدَهُ فِي قُنُوتِ الْفَرِيضَةِ و فَرَغَ مِنَ الدُّعَاءِ أَنْ يَرُدَّ بَطْنَ رَاحَتَيْهِ مَعَ [علی] صَدْرِهِ تِلْقَاءَ رُكْبَتَيْهِ عَلَى تَمَهُّلٍ و يُكَبِّرُ وَ يَرْكَعُ. وَ الْخَبَرُ صَحِيحٌ و هُوَ فِي نَوَافِلِ النَّهَارِ وَ اللَّيْلِ دُونَ الْفَرَائِضِ و الْعَمَلُ بِهِ فِيهَا أَفْضَلُ

📚الاحتجاج ص۴۸۶

حمیری به صاحب الزمان علیه السلام نامه نوشت و در مورد قنوت نماز فريضه سؤال کرد که وقتی از دعایش فارغ می شود، بر حسب حدیثی که روایت شده است که همانا اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بزرگتر از آن است که دستان بنده اش را خالی برگرداند، بلکه از رحمت خود آنها را پر می کند، آیا دو دستش بر صورت و سینه اش برگرداند یا خیر؟ چون برخی از اصحاب ذکر کرده اند که در این صورت عملی در نماز انجام داده است (و صحیح نیست) !

امام در جواب نوشتند : در نمازهای فریضه، بازگرداندن دستها از #قنوت بر سر و صورت #جائز_نیست و آنچه در نماز فريضه به آن عمل می شود این است که وقتی دستش را از قنوت نماز فريضه برمی گرداند و از دعا فارغ می شود، #کف_دو_دستش را به آرامی بر سینه اش محاذی و در امتداد زانوهایش برگرداند(و بکشد) و تکبیر می گوید و به رکوع می رود.
و آن خبر نیز صحیح است و در غیر فرائض، در #نمازهای_نافله_شب_و_روز می باشد و عمل به آن حدیث در آن یعنی در نوافل افضل است!


✅ طبق روایت فوق، برای نمازهای فریضه، بعد از قنوت نباید دستها را به سر و صورت بکشیم و می توانیم بعد از قنوت، دست‌ها را به آرامی فقط بر سینه به محاذی زانوها بکشیم و سپس تکبیر رکوع را بگوییم و به رکوع برویم.

اما حدیث 1⃣ و 2⃣ که در حدیث 3⃣ نیز به آن اشاره شده است، در نمازهای نافله ی شب و روز یا هر موقع دیگری که دستها را به دعا بلند می کنیم به آن عمل می کنیم و بعد از فراغت از دعا، دستها را به سر و صورت و سینه می کشیم تا از برکات آن بهره‌مند گردیم.


✅ روايت سوم از قول مولایمان امام زمان علیه السلام نقل شده است و مناسب است که اکنون و سائر اوقات، فراوان و با تضرع بگوییم:


اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ