✅پاسخ :به چند حدیث زیر توجه کنید :

مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ صَلَّی بِغَیْرِ طَهُورٍ أَوْ نَسِیَ صَلَوَاتٍ لَمْ یُصَلِّهَا أَوْ نَامَ عَنْهَا فَقَالَ یَقْضِیهَا إِذَا ذَکَرَهَا فِی أَیِّ سَاعَةٍ ذَکَرَهَا مِنْ لَیْلٍ أَوْ نَهَارٍ فَإِذَا دَخَلَ وَقْتُ الصَّلَاةِ وَ لَمْ یُتِمَّ مَا قَدْ فَاتَهُ فَلْیَقْضِ مَا لَمْ یَتَخَوَّفْ أَنْ یَذْهَبَ وَقْتُ هَذِهِ الصَّلَاةِ الَّتِی قَدْ حَضَرَتْ وَ هَذِهِ أَحَقُّ بِوَقْتِهَا فَلْیُصَلِّهَا فَإِذَا قَضَاهَا فَلْیُصَلِّ مَا فَاتَهُ مِمَّا قَدْ مَضَی وَ لَا یَتَطَوَّعُ بِرَکْعَةٍ حَتَّی یَقْضِیَ الْفَرِیضَةَ کُلَّهَا

📚کافی ج٣ص٢٩٣

ترجمه :زراره گوید از امام باقر در مرد شخصی که بدون وضو نماز خوانده است یا نمازهایی را فراموش کرده یا خواب مانده است و آنها را نخوانده است، سوال شد؛ امام فرمودند :هر موقع آن را به یاد آورد در هر ساعت از شب و روز که باشد آنها را قضا می کند. ولی هنگامیکه وقت نماز یومیه او فرا می رسد و هنوز نمازهای قضای او تمام نشده است، تا وقتی که خوف ندارد که وقت این نماز یومیه که وقت آن رسیده است از دست برود به خواندن نماز قضا ادامه می دهد و این نماز حاضر شده به وقت خود سزاوار تر است، پس وقتی نماز حاضر را خواند، نمازهای گذشته را که از او فوت شده بخواند و حتی یک رکعت نافله هم نخواند تا اینکه تمام فریضه ها را قضا نماید.

مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ الرَّضِیُّ فِی نَهْجِ الْبَلَاغَةِ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ
لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ

📚نهج‌البلاغه ص۴٧۵

ترجمه:امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند:وقتی نوافل به فرائض ضرر وارد کند، به وسیله آن نوافل، تقربی حاصل نمی شود.

✅نکته :
با توجه به این دو روایت و احادیث دیگر، سزاوار است انسان ابتدا تمام نمازهای قضا را بخواند و سپس شروع به خواندن نافله کند.

✅نکته مهم:مشاهده شده که برخی مؤمنین به خاطر داشتن نماز قضاء حسب عمل به این روایات، نافله نمی خوانند ولی نسبت به خواندن نماز قضاء کوتاهی و سستی می کنند و سالها طول می کشد تا نمازهای قضا را تمام کنند. توصیه می شود با جدیت و اهتمام زیاد قبل از فرا رسیدن مرگ ناگهانی، نماز های قضا را تمام نموده و سپس مشغول خواندن نوافل شوید چرا که تأکید ائمه اطهار به نوافل بسیار بسیار زیاد است.