پاسخ
✅ پاسخ : به احادیث زیر توجه فرمایید :
1 عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ، عَنْ جَعْفَرٍ، عَنْ أَبِيهِ: أَنَّ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ قَالَ: «إِذَا قَامَ اَلرَّجُلُ مِنْ مَجْلِسِهِ فَلْيُوَدِّعْ إِخْوَانَهُ بِالسَّلاَمِ، فَإِنْ أَفَاضُوا فِي خَيْرٍ كَانَ شَرِيكَهُمْ، وَ إِنْ أَفَاضُوا فِي بَاطِلٍ كَانَ عَلَيْهِمْ دُونَهُ»
📚 قرب الإسناد ص۴۶
امام صادق صلوات اللَّه علیه از پدرش روایت نموده است که رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله فرمودند : هنگامی که فرد از مجلس خود بر می خیزد، با سلام کردن با برادران خود وداع نماید. پس اگر آنها به أمر خیری پرداختند، شریک آنها می باشد و اگر به باطل پرداختند، به زیان خودشان است نه او!
2 أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ حَدَّثَنِي مُوسَى حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : إِذَا قَامَ أَحَدُكُمْ مِنْ مَجْلِسِهِ فَلْيُوَدِّعْهُمْ بِالسَّلَامِ
📚 الجعفريات ص ۲۲۹.
امیرالمؤمنین صلوات اللَّه علیه فرمود : رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله فرمودند : هنگامی که یکی از شما از مجلس خود برخاست، با سلام کردن با آنها وداع نماید!
3 رُوِيَ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إِذَا قَامَ أَحَدُكُمْ مِنْ مَجْلِسِهِ مُنْصَرِفاً فَلْيُسَلِّمْ فَلَيْسَتِ اَلْأُولَی بِأَوْلَی مِنَ اَلْأُخْرَی.
📚 مکارم الأخلاق ص۲۶.
از رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمودند : هنگامی که یکی از شما از مجلس خود برای بازگشت برخاست، پس باید سلام کند! سلام اولی سزاوارتر از سلام آخر نیست!
✅ در احادیث فوق مشاهده می شود که یکی از آداب توصیه شده توسط أهل بيت صلوات اللَّه علیهم اجمعین این است که اگر کسی خواست برای بازگشت از مجلسی برخیزد، با سلام کردن به افراد باقیماندهٔ در مجلس با آنها وداع کند.
یکی از ثوابهای این کار این است که اگر بعد از رفتن این شخص، أهل مجلس به امر خیری بپردازند، این فرد نیز با آنها شریک خواهد بود و اگر به باطلی مشغول شدند، زیانش برای خودشان خواهد بود و برای این فرد زیانی ندارد.
✅ با توجه به حدیث 3 ، سلام هنگام ورود به مجلس، سزاوارتر از این سلام وداع نیست و لذا سزاوار است که به این ادب نیکو عمل نماییم. إن شاءاللَّه
✅ با ذکر احادیث فوق، به یاد این فراز از مقتل مولایمان امام حسین صلوات اللَّه علیه افتادم :
أقول: و فی بعض الكتب أن الحسین لما نظر إلی اثنین و سبعین رجلا من أهل بیته صرعی التفت إلی الخیمة و نَادَی یَا سُكَیْنَةُ یَا فَاطِمَةُ یَا زَیْنَبُ یَا أُمَّ كُلْثُومٍ عَلَیْكُنَّ مِنِّی السَّلَامُ فَنَادَتْهُ سُكَیْنَةُ یَا أَبَهْ اسْتَسْلَمْتَ لِلْمَوْتِ؟ فَقَالَ كَیْفَ لَا یَسْتَسْلِمُ مَنْ لَا نَاصِرَ لَهُ وَ لَا مُعِینَ فَقَالَتْ یَا أَبَهْ رُدَّنَا إِلَی حَرَمِ جَدِّنَا فَقَالَ هَیْهَاتَ لَوْ تُرِكَ الْقَطَا لَنَامَ فتصارخن النساء فسكتهن الحسین و حمل علی القوم.
📚 بحار الأنوار ج۴۵ص۴۶
مجلسی گوید : در برخی از مقاتل است که چون امام حسین صلوات اللَّه علیه دید هفتاد و دو تن یاران و خاندانش به روی خاک افتاده اند، به خیمه اهل حرم رو کرد و فریاد زد : ای سکینه و فاطمه و‌ام کلثوم! علیکن منى السلام!
سکینه به او ندا داد : ای پدرجان! تسلیم مرگ شدی؟ فرمود : کسی که یار و یاوری ندارد چگونه تسلیم مرگ نشود؟ گفت : پدرجان! ما را به حرم جدمان برگردان. فرمود : هیهات! اگر مرغ قطا را رها می کردند می‌خوابید!
پس زنان حرم فریاد کردند و حسین علیه السلام آنها را خاموش کرد و بر لشکر عمر بن سعد لعنة اللَّه علیه حمله کرد!
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر