✅ پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عَنْ أَبِي عَبْداللَّه قَالَ: إِذَا خَرَجَ الرَّجُلُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ مُسَافِراً أَفْطَرَ وَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ خَرَجَ مِنَ الْمَدِينَةِ إِلَى مَكَّةَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ مَعَهُ النَّاسُ وَ فِيهِمُ الْمُشَاةُ فَلَمَّا انْتَهَى إِلَى كُرَاعِ الْغَمِيمِ دَعَا بِقَدَحٍ مِنْ مَاءٍ فِيمَا بَيْنَ الظُّهْرِ وَ الْعَصْرِ فَشَرِبَهُ وَ أَفْطَرَ ثُمَّ أَفْطَرَ النَّاسُ مَعَهُ

📚كافي ج۴ص۱۲۷


امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : وقتی که شخص در ماه رمضان برای سفر بیرون رود افطار می کند و فرمود : همانا رسول اللّه صلی الله علیه و آله در ماه رمضان از مدینه به قصد مکه بیرون آمد و مردم که پیادگان نیز بین آنها بودند همراه ایشان بودند ، پس وقتی به کراع غمیم (که مکانی بین مکه و مدینه است) رسیدند، بین ظهر و عصر ظرف آبی طلب نمودند و آن را نوشیدند و افطار کردند و سپس مردم همراه او نیز افطار کردند!


2⃣قَالَ زُرَارَةُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَیُّمَا رَجُلٍ کَانَ لَهُ مَالٌ وَ حَالَ عَلَیْهِ الْحَوْلُ فَإِنَّهُ یُزَکِّیهِ قُلْتُ لَهُ فَإِنْ هُوَ وَهَبَهُ قَبْلَ حَلِّهِ بِشَهْرٍ أَوْ بِیَوْمٍ قَالَ لَیْسَ عَلَیْهِ شَیْ ءٌ أَبَداً قَالَ وَ قَالَ زُرَارَةُ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَ إِنَّمَا هَذَا بِمَنْزِلَةِ رَجُلٍ أَفْطَرَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ یَوْماً فِی إِقَامَتِهِ ثُمَّ خَرَجَ فِی آخِرِ النَّهَارِ فِی سَفَرٍ فَأَرَادَ بِسَفَرِهِ ذَلِکَ إِبْطَالَ الْکَفَّارَةِ الَّتِی وَجَبَتْ عَلَیْهِ.....

📚 الکافی ج٣ص۵٢۵

زراره و محمد و مسلم گویند : امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : هر کسی که مالی داشته باشد که یکسال بر آن گذشته است، پس زکات آن را می دهد. گفتم : اگر یکماه یا یک روز قبل از اینکه وقت آن برسد آن را هبه کند چطور؟ فرمود : هیچگاه چیزی بر عهده او نیست!
و زراره از ایشان روایت نموده است که فرمود : این همانند کسی است که در ماه رمضان روزی از اقامتش را افطار کند و سپس در آخر روز به سفر بیرون رود و قصدش این باشد که کفاره ای که بر او واجب شده است را باطل کند!
و فرمود : وقتی هلال ماه دوازدهم را ببیند، زکات بر او واجب می شود، ولی اگر او آن را قبل از آن هبه نماید جایز است و چیزی بر عهده او نیست، مانند کسی که سفر می رود و سپس افطار می کند....


✅ با توجه به روایات فوق و غیره، فرد تا زمانی که در شهر خودش اقامت دارد، حق إفطار روزه در ماه رمضان مکروه را ندارد، هر چند قصد داشته باشد در صبح همان روز به سفر برود.


✅ زمان اجازه داده شده برای افطار، همان حد مشهور به حد ترخص است که روایات آن را در لینک زیر مشاهده می کنید :

https://t.me/porseshvapasokhe/1322


✅ لذا مسافری که عمداً همانجا در شهر خود افطار می کند، موظف به قضاء و کفاره می باشد.


✅ اما اگر فرد جاهل به این حکم بوده است و إفطار کرده است، با توجه به اصل زیر، کفاره بر عهده او نیست و فقط روزه را قضا می کند :


3⃣عَنْ عَبْدالصَّمَدِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْداللَّه فِی حَدِیثٍ مَنْ أَحْرَمَ فِی قَمِیصِهِ إِلَی أَنْ قَالَ أَیُّ رَجُلٍ رَکِبَ أَمْراً بِجَهَالَةٍ فَلَا شَیْءَ عَلَیْهِ.

📚التهذیب ج۵ص۷۲

امام صادق صلوات اللَّه علیه در حدیثی فرمود : هر کسی که کاری را از روی جهالت انجام‌ دهد چیزی بر عهده او نیست!


✅ به این لینک هم مراجعه فرمایید :


https://t.me/porseshvapasokhe/3458

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe