✅ پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عَنِ اللَّیْثِیِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قال: امْتَحِنُوا شِیعَتَنَا عِنْدَ ثَلَاثٍ عِنْدَ مَوَاقِیتِ الصَّلَاةِ کَیْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَیْهَا وَ عِنْدَ أَسْرَارِهِمْ کَیْفَ حِفْظُهُمْ لَهَا عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَی أَمْوَالِهِمْ کَیْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لِإِخْوَانِهِمْ فِیهَا.

📚الخصال ص۱۰۳

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : شیعیان ما را نزد سه چیز امتحان کنید : نزد اوقات نماز که محافظت آنها بر نماز چگونه است!
نزد اسرارشان که محافظت از آنها در نزد دشمنان ما چگونه است!
و نزد اموالشان که مواسات آنها با برادرانشان در آن چگونه است!


2⃣عَنْ یُونُسَ بْنِ ظَبْیَانَ وَ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِی عَبْداللَّهِ قَالَ: خَصْلَتَانِ مَنْ کَانَتَا فِیهِ وَ إِلَّا فَاعْزُبْ ثُمَّ اعْزُبْ قِیلَ وَ مَا هُمَا قَالَ الصَّلَاةُ فِی مَوَاقِیتِهَا وَ المحافظة عَلَیْهَا وَ الْمُوَاسَاةُ.

📚الخصال ص۴۷

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : دو خصلت است که در هر کسی که بود که هیچ و در غیر این صورت دور شو و سپس باز هم دور شو! گفته شد : آن دو خصلت چیست؟ فرمود : نماز خواندن در اوقات آن و مواظبت بر نماز و مواسات!


3⃣عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قال: قَالَ أَبُوعَبْداللَّه امْتَحِنُوا شِیعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِیتِ الصَّلَاةِ کَیْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَیْهَا.

📚قرب الإسناد ص۳۸

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : شیعیان ما در اوقات نماز امتحان کنید که محافظت آنها بر نماز چگونه است!


4⃣عَنْ مُيَسِّرِ بْنِ سَعِيدٍ الْقَصِيرِ الْجَوْهَرِيِّ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْداللَّهِ قال: يُعْرَفُ مَنْ يَصِفُ الْحَقَّ بِثَلَاثِ خِصَالٍ يُنْظَرُ إِلَى أَصْحَابِهِ مَنْ هُمْ وَ إِلَى صَلَاتِهِ كَيْفَ هِيَ و فِي أَيِّ وَقْتٍ يُصَلِّيهَا فَإِنْ كَانَ ذَا مَالٍ نُظِرَ أَيْنَ يَضَعُ مَالَهُ

📚المحاسن ص۲۵۴

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : کسی که حق را وصف می کند (و ادعای تشیع می کند) با سه خصلت شناخته می شود : به رفقا و ملازمان او نظر می شود که چه کسانی هستند و به نماز او نظر می شود که چه کیفیتی دارد و در چه وقتی آن را می خواند و اگر مالدار باشد، نظر می شود که مال خودش را صرف کجا می کند!


5⃣عن هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ: ذَکَرْتُ لِأَبِی عَبْداللَّه رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا فَأَحْسَنْتُ عَلَیْهِ الثَّنَاءَ فَقَالَ لِی کَیْفَ صَلَاتُهُ.

📚الکافی ج۳ص۴۸۷

هارون بن خارجه گويد : مردی از اصحاب را برای امام صادق صلوات اللَّه علیه یاد کردم و تعریف خوبی از او کردم! امام به من فرمود : نمازش چگونه است؟؟!



6⃣عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِین عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ في کتاب..... وَ انْظُرْ إِلَی صَلَاتِکَ کَیْفَ هِیَ.....و اعْلَمْ أَنَّ کُلَّ شَیْءٍ مِنْ عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلَاتِکَ فَمَنْ ضَیَّعَ الصَّلَاةَ فَإِنَّهُ لِغَیْرِهَا أَضْیَعُ.

📚أمالی الطوسیّ ج١ص٢٩

امیرالمؤمنین صلوات اللَّه علیه در نامه ای برای محمد بن أبي بکر و أهل مصر نوشتند : و دقت کن و بنگر که نماز تو چگونه است!..... و بدان که همانا هر چیز از تو، تابع نماز توست! پس کسی که نماز را ضایع کند، غیر نماز را بیشتر ضایع و تباه می کند!


✅ با توجه به روایات فوق و غیره، یکی از مهمترین معیارهای شناخت مدعی تشیع، کیفیت نماز او و وقتی است که نمازش را در آن می خواند و از آنجا که همه چیز فرد، تابع نماز او می باشد، اگر کسی وقت و حدود نماز را ضایع نماید، غیر نماز را بیشتر ضایع خواهد کرد.
لذا کسی که ادعای تشیع می کند و خود را أهل علم می داند ولی نمازهایش را ضایع می کند و به احادیث عمل نمی کند، شایستگی رفاقت ندارد و مورد اعتماد محسوب نمی شود.


✅ محتمل است که افراد مذکور که به عمل اهمیتی نمی دهند و نماز را در غیر وقت می خوانند، از غاليانی باشند که مایل به إباحیگری شده اند و لذا باید در مورد همنشینی و ارتباط با آنها تجدید نظر نمود.


✅به طور کلی جایگاه عمل برای عالم، نقشی کلیدی است :


7⃣عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْداللَّهِ قَالَ: إِنَّ الْعَالِمَ إِذَا لَمْ یَعْمَلْ بِعِلْمِهِ زَلَّتْ مَوْعِظَتُهُ عَنِ الْقُلُوبِ کَمَا یَزِلُّ الْمَطَرُ عَنِ الصَّفَا.

📚 الکافی ج١ص۴۴

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : در صورتی که عالم به علم خود عمل نکند، موعظه او از قلبها می لغزد، همانگونه که باران از روی سنگ می لغزد!


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe