✅پاسخ : به روایت زیر توجه فرمایید :


1⃣عن زرارة عن أَبِی عَبْداللَّه فِی حَدِیثٍ قَالَ و لَا یَرْجِعُ الرَّجُلُ فِیمَا یَهَبُ لِامْرَأَتِهِ وَ لَا الْمَرْأَةُ فِیمَا تَهَبُ لِزَوْجِهَا حِیزَ أَوْ لَمْ یُحَزْ ألیس الله تبارک و تَعَالَی یَقُولُ و لا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئاً و قَالَ فَإِنْ طِبْنَ لَکُمْ عَنْ شَیْءٍ مِنْهُ نَفْساً فَکُلُوهُ هَنِیئاً مَرِیئاً و هَذَا یَدْخُلُ فِی الصَّدَاقِ و الْهِبَة

📚کافی ج٧ ص٣٠

امام صادق صلوات اللَّه علیه در حدیثی فرمود : مرد در آنچه به همسر خود هبه می کند بازگشت نمی کند و نیز زن هم در آنچه به شوهر خود هبه و گذشت می کند باز نمی گردد(نباید باز گردد) چه آنچه هبه نموده است در تصرف و مالکیت و اختیار قرار داده شود و چه در تصرف و مالکیت و اختیار قرار داده نشود، مگر اللَّه تعالی نفرموده است :(بقره٢٩٩)
«برای شما حلال نیست که چیزی از آنچه به زنان خود داده اید را بگیرید»
و اللَّه فرموده است :(نساء۴)
«پس اگر (زنان شما) به دلخواه و طیب خاطر خود چیزی از مهریه را به شما بخشیدند آنرا گوارا و نوش جان بخورید» و در این مطلب مهریه و هبه و بخشش وارد می شود!


2⃣عن السکونی عن أبی عبداللَّه قال: قال النَّبِیُّ أَیُّمَا امْرَأَةٍ تَصَدَّقَتْ عَلَی زَوْجِهَا بِمَهْرِهَا قَبْلَ أَنْ یَدْخُلَ بِها إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَها بِکُلِّ دِینَارٍ عِتْقَ رَقَبَةٍ قِیلَ یا رَسُولَ اللَّهِ فَکَیْفَ بِالْهِبَةِ بَعْدَ الدُّخُولِ قال إِنَّمَا ذَلِکَ مِنَ الْمَوَدَّةِ و الْأُلْفَة

📚کافی ج۵ص۳۸۲

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله فرمود : هر زنی که قبل از دخول مهریه خود را به شوهرش تصدق نماید، اللَّه به إزاي هر دینار، یک برده آزاد کردن برای او می نویسد!
گفته شد : یا رسول اللَّه! هبه بعد از دخول چطور است؟ فرمود : همانا این از مودت و اُلفت است!


3⃣عن حمران عن أبی عبدالله قال: اشتکی رجل إلی أمیرالمؤمنین فقال له سل من امرأتک درهما من صداقها فاشتر به عسلا فاشربه بماء السماء ففعل ما أمر به فبرأ فسأل أمیرالمؤمنین عن ذلک أ شیء سمعته من النبی قال لا و لکنی سمعت الله یقول فی کتابه فإن طبن لکم عن شیء منه نفسا فکلوه هنیئا مریئا و قال یخرج من بطونها شراب مختلف ألوانه فیه شفاء للناس و قال و نزلنا من السماء ماء مبارکا فاجتمع الهنیء و المریء و البرکة و الشفاء فرجوت بذلک البرء

📚تفسیر العیّاشی ج۱ص۲۱۹

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : مردی (از بیماری) به امیرالمؤمنین صلوات اللَّه علیه شکایت نمود؛ حضرت فرمود : یک درهم از مهریه همسرت را از او درخواست کن و با آن عسل بخر و با آب باران آن را بنوش. آن مرد اینکار را انجام داد و از بیماری رهایی یافت و در این مورد از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال کرد که آیا این را از رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله شنیده اید؟ فرمود : خیر! ولی من شنیدم که اللَّه در قرآن (در سوره نساء آیه ۴ در مورد مهریه) می فرماید : «پس اگر (زنان شما) به دلخواه و طیب خاطر خود چیزی از مهریه را به شما بخشیدند آنرا گوارا و نوش جان بخورید» و (در سوره نحل آیه ۶۹ در مورد زنبور عسل) می فرماید : «از شکم او یک نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می شود که برای مردم در آن شفاء می باشد» و در (سوره قاف آیه ۹ در مورد باران) می فرماید : «و از آسمان آب مبارکی نازل کردیم». پس (در این دارو) گوارایی و نوش جانی و شفاء و برکت جمع گردید و من از آن امید عافیت از بیماری بردم!



4⃣عن إسماعيل بن الفضل الهاشمي قال: سَأَلْتُ أَباعبداللَّه عَنِ الْمُتْعَةِ فَقَالَ مَهْرٌ مَعْلُومٌ إِلَى أَجَلٍ مَعْلُومٍ.

📚تهذيب ج۷ص۲۶۲

اسماعیل بن فضل هاشمی گوید : از امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد متعه سؤال کردم؛ فرمود : #مهر_معلوم تا مدت معلوم!


4⃣عن زرارة عن أَبِي جَعْفَرٍ في الْمُتْعَةِ قَالَ لَا بُدَّ مِنْ أَنْ يُصْدِقَهَا شَيْئاً قَلَّ أَوْ كَثُرَ و الصَّدَاقُ كُلُّ شَيْءٍ تَرَاضَيَا عَلَيْهِ في تَمَتُّعٍ أَوْ تَزْوِيجٍ بِغَيْرِ مُتْعَة

📚الفقيه ج۳ص۴۶۴

امام باقر صلوات اللَّه علیه در مورد متعه فرمود : ناگزیر و ناچار باید چیزی صداق و مهریه او قرار دهد، کم باشد یا زیاد! و صداق هر چیزی است که در ازدواج موقت و غیر موقت بر آن توافق نمایند!


✅ با توجه به روایات فوق و غیره، مهریه که در ازدواج دائم و موقت هست، توسط زوجه قابل بخشش است و نمی توان از این هبه رجوع نمود و ثواب ویژه نیز دارد و به نص قرآن، گوارا و نوش جان است و اگر بهای عسل قرار داده شود و با آب باران مخلوط شود، شفای بیماریها است!


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ و الْعَافِیَةَ و النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe