✅ پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :



1⃣مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یَحْیَی الْکَاهِلِیِّ قَالَ: قِیلَ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ إِنَّا نَدْخُلُ عَلَی أَخٍ لَنَا فِی بَیْتِ أَیْتَامٍ وَ مَعَهُمْ خَادِمٌ لَهُمْ فَنَقْعُدُ عَلَی بِسَاطِهِمْ وَ نَشْرَبُ مِنْ مَائِهِمْ وَ یَخْدُمُنَا خَادِمُهُمْ وَ رُبَّمَا طَعِمْنَا فِیهِ الطَّعَامَ مِنْ عِنْدِ صَاحِبِنَا وَ فِیهِ مِنْ طَعَامِهِمْ فَمَا تَرَی فِی ذَلِکَ فَقَالَ إِنْ کَانَ فِی دُخُولِکُمْ عَلَیْهِمْ مَنْفَعَةٌ لَهُمْ فَلَا بَأْسَ وَ إِنْ کَانَ فِیهِ ضَرَرٌ فَلَا وَ قَالَ بَلِ الْإِنْسانُ عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ فَأَنْتُمْ لَا یَخْفَی عَلَیْکُمْ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ فَإِخْوانُکُمْ فِی الدِّینِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ.

📚 الکافی ج۵ص١٢٩

عبدالله بن یحیی گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفته شد : ما بر برادری که در خانه أيتام است وارد می شویم و خادمی هم دارند که همراه آنهاست. پس ما بر فرشهای آنها می نشینیم و از آب آنها می نوشیم و خادم آنها به ما خدمت می کند و گاهی در آن خانه نزد رفیقمان طعام می خوریم، در حالیکه غذای ایتام هم در آن هست! در این مورد چه دیدگاهی دارید؟! امام فرمودند : اگر در وارد شدن شما بر آنها منعت و سودی برای آنها هست اشکالی ندارد و اگر در آن ضرر هست، خیر! و فرمود : «بلکه انسان بر خودش بیناست»(سوره قیامه آیه ١۴)، پس بر شما مخفی نیست(و متوجه می شوید که چگونه است)، در حالیکه اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ (در سوره بقره آیه٢٢٠) می فرماید : «و اگر با (ایتام) معاشرت کنید، پس برادران (دینی) شما هستند و اللَّه فرد مفسد را از فرد اصلاح گر باز می شناسد»!


✅ با توجه به روایت فوق و اصول قرآنی وارده در آن، تناول از پذیرایی یتیمان در هنگام وارد شدن بر آنها، در صورتی که ورود فرد بر آنها سودی برای آنها داشته، بدون إشکال است و در صورتی که ورود بر آنها برای آنها ضرری داشته باشد، تناول از پذیرایی آنها مورد نهی است.


✅ در صورتی که ورود به أيتام برایشان سودی نداشته باشد، فرد می تواند پذیرایی آنها را اینگونه جبران نماید :


2⃣عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ ذُبْیَانَ بْنِ حَکِیمٍ الْأَوْدِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْمُغِیرَةِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ إِنَّ لِیَ ابْنَةَ أَخٍ یَتِیمَةً فَرُبَّمَا أُهْدِیَ لَهَا الشَّیْءُ فَآکُلُ مِنْهُ ثُمَّ أُطْعِمُهَا بَعْدَ ذَلِکَ الشَّیْءَ مِنْ مَالِی فَأَقُولُ یَا رَبِّ هَذَا بِذَا فَقَالَ لَا بَأْسَ.

📚 الکافی ج۵ص۱۲۹

علی بن مغيره گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : من دختر برادر یتیمی دارم و گاهی چیزی به او هدیه می شود و من از آن می خورم و سپس بعد از آن از مال خودم چیزی به او می خورانم و می گویم : ای پروردگار! این در برابر آن! پس امام فرمودند : إشکالی ندارد!



✅ پیشنهاد مطالعه



اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر


https://t.me/porseshvapasokhe