✅ به آیات و روایات زیر توجه فرمایید :


قال اللَّه تبارک و تعالی : وَ لَوْ لَا أَن یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ (۳۳)
وَلِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ (۳۴)
وَزُخْرُفًا ۚ وَإِن کُلُّ ذَلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ (۳۵)

ترجمه : اگر چنین نبود که مردم همه یک امت واحد گردند، ما برای خانه های کسانی که به رحمان کافر می شدند سقفهایی از نقره و نردبانهایی که از آن بالا روند قرار می دادیم.
و برای خانه هایشان درها و تختهایی که بر آن تکیه کنند قرار می دادیم.
و انواع زیورها، ولی تمام اینها بهره زندگی دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت برای پرهیزگاران است!

📖سوره زخرف



1⃣عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ یُونُسَ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ هَلْ لِأَحَدٍ عَلَی مَا عَمِلَ ثَوَابٌ عَلَی اللَّهِ مُوجَبٌ إِلَّا الْمُؤْمِنِینَ قَالَ لَا.

📚 الکافی ج٢ص۴۶٣

يعقوب بن شعيب گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : آیا ثواب لازم و واجبی برای کسی غیر از مؤمنین بر عملی که انجام می‌دهد بر اللَّه هست؟ فرمود : خیر!



2⃣عَنْ عَبْدالرَّحْمَنِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: فِي قَوْلِهِ: «مَنْ جٰاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثٰالِهٰا» قَالَ هِيَ لِلْمُسْلِمِينَ عَامَّةً وَ الْحَسَنَةُ الْوَلاَيَةُ فَمَنْ عَمِلَ مِنْ حَسَنَةٍ كُتِبَتْ لَهُ عَشْراً فَإِنْ لَمْ تَكُنْ لَهُ وَلاَيَةٌ رُفِعَ عَنْهُ بِمَا عَمِلَ مِنْ حَسَنَةٍ فِي الدُّنْيَا «وَ مٰا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاٰقٍ »

📚 تفسیر القمي ج٢ص١٣١

امام صادق صلوات اللَّه علیه در مورد گفتار إلهی (در سوره انعام آیه ١۶٠)که می فرماید : «کسی که حسنه ای بیاورد، پس ده برابر آن برای او خواهد بود»، فرمود : این برای عموم مسلمانان است و منظور از «حسنه» ولایت است پس کسی که حسنه ای انجام دهد، ده تا برایش نوشته می شود و اگر ولایت نداشته باشد، آن حسنه و کار خوبی که انجام داده است، در دنیا از او برداشته می شود (و جزایش در دنیا به او داده می شود) و در روز قیامت بهره و نصيبي برایش نخواهد بود!



3⃣عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا مِنْ عَبْدٍ أُرِیدُ أَنْ أُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ إِلَّا ابْتَلَیْتُهُ فِی جَسَدِهِ فَإِنْ کَانَ ذَلِکَ کَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا شَدَّدْتُ عَلَیْهِ عِنْدَ مَوْتِهِ حَتَّی یَأْتِیَنِی وَ لَا ذَنْبَ لَهُ ثُمَّ أُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أُرِیدُ أَنْ أُدْخِلَهُ النَّارَ إِلَّا صَحَّحْتُ لَهُ جِسْمَهُ فَإِنْ کَانَ ذَلِکَ تَمَاماً لِطَلِبَتِهِ عِنْدِی وَ إِلَّا آمَنْتُ خَوْفَهُ مِنْ سُلْطَانِهِ فَإِنْ کَانَ ذَلِکَ تَمَاماً لِطَلِبَتِهِ عِنْدِی وَ إِلَّا وَسَّعْتُ عَلَیْهِ فِی رِزْقِهِ فَإِنْ کَانَ ذَلِکَ تَمَاماً لِطَلِبَتِهِ عِنْدِی وَ إِلَّا هَوَّنْتُ عَلَیْهِ مَوْتَهُ حَتَّی یَأْتِیَنِی وَ لَا حَسَنَةَ لَهُ عِنْدِی ثُمَّ أُدْخِلُهُ النَّارَ.

📚 الکافی ج٢ص۴۴۶

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله فرمودند : اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ می فرماید : هیچ بنده ای نیست که اراده داشته باشم او را وارد بهشت کنم، مگر اینکه در بدنش او را مبتلا می کنم! پس اگر این کفاره گناهش بود (که هیچ) و در غیر این صورت در نزد مرگ بر او سخت می گیرم تا اینکه به نزد من آید در حالیکه هیچ گناهی نداشته باشد و سپس او را وارد بهشت می کنم! و هیچ بنده ای نیست که من اراده داشته باشم او را وارد آتش کنم، مگر اینکه بدنش را برایش سالم می کنم! پس اگر این طلب او را از من تمام نمود که هیچ و در غیر این صورت ترس او را از سلطانش امان می دهم، پس اگر این طلب او را از من تکمیل نمود که هیچ و در غیر این صورت رزق او را وسعت می دهم! پس اگر این طلب او از من را تکمیل نمود که هیچ و در غیر این صورت مرگ را بر او آسان می کنم تا در حالیکه هیچ حسنه ای ندارد به نزد من بیاید و سپس او را وارد آتش نمایم!





اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe


4⃣عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ: مَرَّ نَبِیٌّ مِنْ أَنْبِیَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ بِرَجُلٍ بَعْضُهُ تَحْتَ حَائِطٍ وَ بَعْضُهُ خَارِجٌ مِنْهُ قَدْ شَعَّثَتْهُ الطَّیْرُ وَ مَزَّقَتْهُ الْکِلَابُ ثُمَّ مَضَی فَرُفِعَتْ لَهُ مَدِینَةٌ فَدَخَلَهَا فَإِذَا هُوَ بِعَظِیمٍ مِنْ عُظَمَائِهَا مَیِّتٍ عَلَی سَرِیرٍ مُسَجًّی بِالدِّیبَاجِ حَوْلَهُ الْمِجْمَرُ فَقَالَ یَا رَبِّ أَشْهَدُ أَنَّکَ حَکَمٌ عَدْلٌ لَا تَجُورُ هَذَا عَبْدُکَ لَمْ یُشْرِکْ بِکَ طَرْفَةَ عَیْنٍ أَمَتَّهُ بِتِلْکَ الْمِیتَةِ وَ هَذَا عَبْدُکَ لَمْ یُؤْمِنْ بِکَ طَرْفَةَ عَیْنٍ أَمَتَّهُ بِهَذِهِ الْمِیتَةِ فَقَالَ عَبْدِی أَنَا کَمَا قُلْتَ حَکَمٌ عَدْلٌ لَا أَجُورُ ذَلِکَ عَبْدِی کَانَتْ لَهُ عِنْدِی سَیِّئَةٌ أَوْ ذَنْبٌ أَمَتُّهُ بِتِلْکَ الْمِیتَةِ لِکَیْ یَلْقَانِی وَ لَمْ یَبْقَ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ هَذَا عَبْدِی کَانَتْ لَهُ عِنْدِی حَسَنَةٌ فَأَمَتُّهُ بِهَذِهِ الْمِیتَةِ لِکَیْ یَلْقَانِی وَ لَیْسَ لَهُ عِنْدِی حَسَنَةٌ.

📚 الکافی ج٢ص۴۴۶

امام باقر صلوات اللَّه علیه فرمود : پیامبری از انبیاء بنی اسرائیل به مردی عبور کرد که قسمتی از بدنش زیر دیوار و بخشی از آن بیرون آن بود و پرندگان او را متفرق و ژولیده بدن کرده بودند و سگان او را دریده بودند! سپس رفت تا اینکه شهری برایش هویدا شد و داخل آن شهر شد و مشاهده نمود که بزرگی از بزرگان آن شهر از دنیا رفته است و بر روی تختی قرار دارد و پارچه ابریشمی بر روی او کشیده اند و مردم زیادی اطراف او هستند!
پس او گفت : ای پروردگار! من شهادت می دهم که تو حاکم عادلی هستی که ستم نمی کنی! آن بنده تو که چشم برهم زدنی به تو شرک نورزیده بود را به آن مرگ میراندی و این بنده ات که یک چشم به هم زدن به تو ایمان نیاورده بود را به این مرگ میراندی؟!
پس پروردگار فرمود : ای بنده من! همانگونه که گفتی من حاکم عادلی هستم که ستم نمی کنم! آن بنده من بدي يا گناهی نزد من داشت و من او را به این مرگ از دنیا بردم تا مرا در حالیکه چیزی از گناهانش باقی نمانده است ملاقات نماید و برای این بنده ام در نزد من حسنه و کار نیکی بود، پس من او را به این مرگ از دنیا بردم تا در حالیکه هیچ حسنه ای ندارد مرا ملاقات نماید!



5⃣عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْداللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا أُخْرِجُ عَبْداً مِنَ الدُّنْیَا وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَرْحَمَهُ حَتَّی أَسْتَوْفِیَ مِنْهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا إِمَّا بِسُقْمٍ فِی جَسَدِهِ وَ إِمَّا بِضِیقٍ فِی رِزْقِهِ وَ إِمَّا بِخَوْفٍ فِی دُنْیَاهُ فَإِنْ بَقِیَتْ عَلَیْهِ بَقِیَّةٌ شَدَّدْتُ عَلَیْهِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا أُخْرِجُ عَبْداً مِنَ الدُّنْیَا وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أُعَذِّبَهُ حَتَّی أُوَفِّیَهُ کُلَّ حَسَنَةٍ عَمِلَهَا إِمَّا بِسَعَةٍ فِی رِزْقِهِ وَ إِمَّا بِصِحَّةٍ فِی جِسْمِهِ وَ إِمَّا بِأَمْنٍ فِی دُنْیَاهُ فَإِنْ بَقِیَتْ عَلَیْهِ بَقِیَّةٌ هَوَّنْتُ عَلَیْهِ بِهَا الْمَوْتَ.

📚 الکافی ج٢ص۴۴۴

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله فرمودند : اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ می فرماید : به عزت و جلالم سوگند! هیچ بنده ای که إراده رحمت نمودن او را داشته باشم از دنیا خارج نمی کنم تا اینکه هر گناهی که انجام داده است را تمام و کمال، یا با بیماری در بدنش یا با تنگی در رزقش یا با ترس او در دنیایش از او بگیرم! پس اگر چیزی بر او باقی ماند، در هنگام مرگ بر او سخت می گیرم!
و به عزت و جلالم سوگند! هیچ بنده ای که إراده عذاب نمودن او را داشته باشم از دنیا خارج نمی کنم تا اینکه هر حسنه و کار خوبی که انجام داده است را تمام و کمال، یا با وسعت در رزقش یا با سلامتی در بدنش و یا با امنیت او در دنیایش به او بدهم! پس اگر چیزی بر او باقی ماند، به خاطر آن مرگ را بر او آسان می کنم!







اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْر

https://t.me/porseshvapasokhe


6⃣عَنْ سُفْيَانَ بْنِ عُيَيْنَةَ عَنْ أَبِي عَبْداَللَّهِ قال: سَأَلَ رَجُلٌ مِنْ أَبِي عَبْداَللَّهِ بَعْدَ مُنْصَرَفِهِ مِنَ اَلْمَوْقِفِ فَقَالَ أَ تَرَى يُجِيبُ اَللَّهُ هَذَا اَلْخَلْقَ كُلَّهُ فَقَالَ أَبُو عَبْداَللَّهِ مَا وَقَفَ بِهَذَا اَلْمَوْقِفِ أَحَدٌ مِنَ اَلنَّاسِ مُؤْمِنٌ وَ لاَ كَافِرٌ إِلاَّ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ، إِلاَّ أَنَّهُمْ فِي مَغْفِرَتِهِمْ عَلَى ثَلاَثِ مَنَازِلَ، مُؤْمِنٌ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ أَعْتَقَهُ مِنَ النَّارِ... إلی أَنْ قَالَ و كَافِرٌ وَقَفَ هَذَا اَلْمَوْقِفَ يُرِيدُ زِينَةَ اَلْحَيَاةِ اَلدُّنْيَا-غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ مِنْ ذَنْبِهِ مَا تَقَدَّمَ إِنْ تَابَ مِنَ اَلشِّرْكِ-وَ إِنْ لَمْ يَتُبْ وَافَاهُ اَللَّهُ أَجْرَهُ فِي اَلدُّنْيَا-وَ لَمْ يَحْرِمْهُ ثَوَابَ هَذَا اَلْمَوْقِفِ-وَ هُوَ قَوْلُهُ «مَنْ كٰانَ يُرِيدُ اَلْحَيٰاةَ اَلدُّنْيٰا و زِينَتَهٰا-نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمٰالَهُمْ فِيهٰا وَ هُمْ فِيهٰا لاٰ يُبْخَسُونَ أُولٰئِكَ اَلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي اَلْآخِرَةِ إِلاَّ اَلنّٰارُ و حَبِطَ مٰا صَنَعُوا فِيهٰا وَ بٰاطِلٌ مٰا كٰانُوا يَعْمَلُونَ»

📚تفسیر القمي ج١ص٧٠

سفيان گوید : بعد از بازگشت از موقف (عرفات)، مردی از امام صادق صلوات اللَّه علیه پرسید : به نظر شما آیا اللَّه همه این مردم را جواب می‌دهد؟! امام فرمودند : هیچ کسی از مردم، چه مؤمن باشد و چه کافر در این موقف (عرفات) قرار نمی گیرد مگر اینکه اللَّه او را مورد مغفرت قرار می دهد! مگر اینکه آنها در مغفرت شان سه جایگاه دارند : مومنی که اللَّه گناهان مقدم و مؤخر او را می بخشد و او را از آتش جهنم آزاد می کند.... تا آنجا که فرمود : و کافری که به قصد زینت زندگی دنیا در این موقف قرار می گیرد، اگر از شرک توبه نماید، اللَّه گناهان گذشته او را می بخشد و اگر توبه نکند، أجر او را به طور کامل در دنیا می دهد و او را از ثواب این موقف (عرفات) محروم نمی کند و این گفتاری الهی (در سوره هود آیه ١۵ و ١۶)است که می فرماید : «کسی که زندگی دنیا و زینت آن را قصد نماید، (پاداش) أعمال آنها را به طور کامل به آنها می دهیم و آنها در آن کم گذاشته نمی شوند. اینها کسانی هستند که در آخرت غیر از آتش ندارند و آنچه در دنیا انجام داده اند نابود می گردد و آنچه انجام داده اند باطل است»



7⃣قال رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آله في حديث... مَنْ أَحْسَنُ مِنْ مُسْلِمٍ أَوْ کَافِرٍ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَی اللّٰهِ فِی عَاجِلِ دُنْیَاهُ أَوْ فِی آجِلِ آخِرَتِه

📚شرح نهج البلاغة ابن أبي الحديد ج١۴ص٢٣٣

رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله در حدیثی فرمود : هر مسلمان یا کافری که کار نیکی انجام دهد، قطعا أجر او در کوتاه مدت دنیای او یا دراز مدت آخرت او بر اللَّه قرار می گیرد!


8⃣عن عُبَیْداللَّه بْنِ الْوَلِید الْوَصَّافِیِّ فی حدیث قَالَ سَمِعْتُ أَباجَعْفَر یَقُول إِنَّ مُؤْمِناً کان فی مَمْلَکَةِ جَبَّارٍ فَوَلَعَ بِهِ فَهَرَبَ مِنْهُ إِلَی دَارِ الشِّرْکِ فَنَزَلَ بِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ فَأَظَلَّهُ و أَرْفَقَهُ و أَضَافَهُ فَلَمَّا حَضَرَهُ الْمَوْتُ أَوْحَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ و عِزَّتِی و جَلَالِی لَوْ کَانَ لَکَ فِی جَنَّتِی مَسْکَنٌ لَأَسْکَنْتُکَ فِیهَا و لَکِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَی مَنْ مَاتَ بِی مُشْرِکاً و لَکِنْ یا نَارُ هِیدِیهِ و لَا تُؤْذِیهِ و یُؤْتَی بِرِزْقِهِ طَرَفَیِ النَّهَارِ قُلْتُ مِنَ الْجَنَّةِ قال مِنْ حَیْثُ شَاءَ اللَّهُ

📚الکافی ج٢ص١٨٩

امام باقر صلوات اللَّه علیه در حدیثی فرمود : همانا مومنی در مملکت فرد جبّاری بود. پس به او استخفاف ورزید و ولع به او پیدا کرد و در نتیجه مومن از او گریخت و به منطقه شرک رفت و نزد مردی از أهل شرک منزل گرفت و او هم او را زیر سایه خود گرفت و با او مدارا نمود و او را مهمان کرد!
وقتی مرگ آن مشرک فرا رسید، اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ به او وحی نمود : به عزت و جلالم سوگند که اگر برای تو در بهشت مسکنی بود، حتما تو را در آن سکونت می دادم، ولی بهشت بر هر کسی که با شرک بر من از دنیا برود حرام است. اما ای آتش! او را بترسان ولی او را آزار مده و رزق او صبح و شب آورده می شود. من گفتم : از بهشت؟! فرمود : از هر کجا که اللَّه بخواهد!



✅ با توجه به روایات فوق و غیره، اگر کفار و مشرکین و نواصبی که مخلد در آتش هستند در دنیا کار نیک و حسنه ای انجام دهند، اللَّه تعالی با اموري مانند وسعت رزق و سلامتی بدن و آسان بودن جان دادن در دنیا یا گاهی تخفیف عذاب آخرت، جزای آنها را می دهد، ولی بهشتی برای آنها نخواهد بود!


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّد

https://t.me/porseshvapasokhe