✅پاسخ :

1⃣ عن أَبِي عَبْد اللَّه قَال: فَإِذَا دَخَلَ أَرْضاً قَبْلَ طُلُوع الْفَجْرِ و هُوَ يُرِيدُالْإِقَامَةَ بِهَا فَعَلَيْه صَوْمُ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنْ دَخَلَ بَعْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَلَا صِيَامَ عَلَيْهِ وَ إِنْ شَاءَ صَام

📚 الكافي ج۴ص ۱۳۱

امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمودند : اگر کسی (در ماه رمضان) #قبل_از_طلوع_فجر به مکانی برسد که قصد اقامت (ده روزه) در آنجا را داشته باشد، روزه آن روز بر عهده او می باشد و اگر #بعد_از_طلوع_فجر به آنجا رسید، روزه ای بر عهده او نیست ولی اگر بخواهد (در شرایط خاصی) روزه می گیرد.

2⃣رِفَاعة بْن موسى قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الرَّجُلِ يُقْبِلُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ مِنْ سَفَرٍ حَتَّى يَرَى أَنَّهُ سَيَدْخُلُ أَهْلَهُ ضَحْوَةً أَوِ ارْتِفَاعَ النَّهَارِ قَالَ إِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ وَ هُوَ خَارِجٌ لَمْ يَدْخُلْ فَهُوَ بِالْخِيَار إِنْ شَاءَ صَامَ و إِنْ شَاءَ أَفْطَرَ

📚 الفقيه ج۲ص۱۴۳

رفاعه گوید :از امام صادق علیه السلام در مورد شخصی که در ماه رمضان از سفر بر می گردد، به گونه ای که اینطور می بیند که پس از برآمدن آفتاب یا هنگامی که روز بالا می آید بر اهل خود وارد می شود، سؤال کردم؛ فرمود: اگر هنگام طلوع فجر هنوز در خارج شهر بود و هنوز بر اهل خود وارد نشده بود، #اختیار دارد که اگر خواست روزه بگیرد و اگر خواست افطار کند.

3⃣أحمدبن مُحَمَّد قَال: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَنْ رَجُلٍ قَدِمَ مِنْ سَفَرٍ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَمْ يَطْعَمْ شَيْئاً قَبْلَ الزَّوَالِ قَالَ يَصُومُ

📚 الكافي ج۴ص۱۳۲

احمد بن محمد گوید :از امام کاظم علیه السلام در مورد شخصی که در ماه رمضان، #قبل_از_ظهر، از سفر به شهر خود می رسد در حالی که چیزی نخورده است، سؤال کردم؛ امام فرمودند: #روزه می گیرد.

4⃣أَبِي بصِيرقَال: سَأَلْتُهُ عن الرَّجُل يَقْدَمُ مِنْ سَفَرٍ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ فَقَالَ إِنْ قَدِمَ قَبْلَ زَوَال الشَّمْس فَعَلَيْهِ صِيَامُ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ يَعْتَدُّ بِهِ

📚 التهذيب ج۴ص۲۵۵

ابي بصير گوید :از (امام صادق علیه السلام) در مورد شخصی که در ماه رمضان وارد شهرش می شود، سؤال کردم؛ امام فرمود :اگر قبل از زوال خورشید (یعنی قبل از ظهر) از سفر برگردد و به شهر برسد، روزه آن روز بر اوست ( می تواند روزه بگیرد ) و آن را به حساب می آورد(قضا ندارد)

5⃣عن يونس قَال قَالَ فِي الْمُسَافِرِ الَّذِي يَدْخُلُ أَهْلَهُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ قَدْ أَكَلَ قَبْلَ دُخُولِهِ قَال يَكُفُّ عَن الْأَكْلِ بَقِيَّةَ يَوْمِهِ وَ عَلَيْهِ الْقَضَاءُ و قَال فِي الْمُسَافِرِ يَدْخُلُ أَهْلَهُ وَ هُوَ جُنُبٌ قَبْلَ الزَّوَالِ و لَمْ يَكُنْ أَكَلَ فَعَلَيْهِ أَنْ يُتِمَّ صَوْمَهُ وَ لَا قَضَاءَ عَلَيْهِ يَعْنِي إِذَا كَانَتْ جَنَابَتُهُ مِنِ احْتِلَامٍ

📚الكافي ج۴ص۱۳۲

يونس گوید :(امام علیه السلام) در مورد مسافری که در ماه رمضان بر اهل خود وارد می شود در حالیکه قبل از ورود (به شهر) چیزی خورده است، فرمود :باقیمانده روز را (به عنوان ادب) از خوردن دست نگه می دارد و قضای آن روز بر عهده اوست و در مورد مسافری که #قبل_از_ظهر بر اهل خود وارد می شود در حالیکه جنب می باشد ولی چیزی نخورده است ، فرمود :بر اوست که روزه اش را کامل کند و #قضا هم ندارد يعني موقعی که جنابت او از #احتلام باشد.

6⃣علي بن الحسين قال: و كَذَلِكَ الْمُسافِرُ إِذَا أَكَلَ مِنْ أَوَّل النَّهَار ثُمَّ قَدِمَ أَهْلَهُ أُمِرَ بِالْإِمْسَاكِ بَقِيَّةَ يَوْمِهِ تَأْدِيباً و لَيْسَ بِفَرْضٍ

📚 الفقيه ج۲ ص۷۷

امام سجاد علیه السلام فرمود :مسافر وقتی که در اول روز چیزی بخورد و سپس به شهر خود و بر اهل خود وارد شود، دستور داده شده است که از روی #ادب باقیمانده روز را از (اکل و شرب و.. ) دست نگه دارد و (البته) این کار #فریضه نیست.

✅نکات روایات فوق :

مسافری که در #ماه_رمضان، #قبل_از_طلوع_فجر به شهر خود یا به مکانی که قصد اقامت ده روزه در آن دارد برسد، #واجب است که روزه آن روز را بگیرد ولی اگر هنگام طلوع فجر هنوز بیرون شهر باشد، روزه آن روز بر عهده او نیست و می تواند غذا بخورد و هر موقع به شهر خود رسید، به عنوان ادب تا پایان روز از خوردن و آشامیدن اجتناب می کند و قضای آن بر عهده اوست و اگر تا #قبل_از_ظهر به شهر خود وارد شود و تا آن موقع چیزی نخورده باشد ، می تواند روزه آن روز را بگیرد.
همچنین کسی که #قبل_از_ظهر بدون اینکه چیزی خورده باشد به شهر یا محل اقامت ده روزه خود می رسد و به خاطر احتلام، جنب باشد، #غسل می کند و روزه آن روز را می گیرد و #قضا هم ندارد.

#روزه_مسافر