✅ پاسخ :به روایت زیر توجه فرمایید :

1 مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ غِيَاثِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: لَا بَأْسَ بِأَنْ يَزْدَرِدَ الصَّائِمُ نُخَامَتَهُ.

📚 الكافي ج۴-ص ۱۱۵-ح ۱.

امام صادق علیه السلام فرمود :اشکالی ندارد که شخص روزه دار، نخامه (یعنی خلط سینه و خلط بینی) خود را فرو برد.

✅ «نُخامة» به خلط و بلغم چسبنده ای که در سینه و بینی جمع می شود و از انتهای بینی یا از سینه به فضای دهان آورده می شود و از آنجا به بیرون دفع می شود، گفته می شود.

✅ در روایت فوق بیان شده است که اگر شخص این خلط بینی یا سینه را فرو داد، اشکالی ندارد.

النُّخَامَةُ: ما يَخْرُجُ من الخَيْشُوم عند التَّنَخُّم.

📚 المحيط في اللغة

نخامه به آن چیزی که از انتهای بینی در هنگام بیرون انداختن آن خارج می شود، گفته می شود.

النُّخَامةُ، بالضم: النُّخاعةُ. نَخِمَ الرجلُ نَخَماً و نَخْماً و تَنَخَّمَ: دفع بشیء من صَدْرِه أَو أَنفِه، و اسم ذلک الشیء النُّخامةُ،

📚 لسان العرب

«نخامه» انداختن به دفع کردن آن از سینه و بینی گفته می شود و آن چیزی که از این مکان، یعنی سینه و بینی دفع می شود، «نُخَامَة» نام دارد.

✅ طریحی در کتاب مجمع البحرين، نخامه را به (خلطی) که شخص از مخرج و محل أداء حرف «خاء»در حلق خود خارج می کند، معنا کرده است.

✅ به روایت زیر نیز توجه فرمایید :

2 الْجَعْفَرِيَّاتُ، أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ حَدَّثَنِي مُوسَى حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ أَنَّهُ قَالَ: لَا بَأْسَ أَنْ يَزْدَرِدَ الصَّائِمُ رِيقَهُ

📚 الجعفريات ص ۶۲.

امام صادق علیه السلام فرمود :اشکالی ندارد که شخص روزه دار، آب دهان خود را فرو برد.