#سوال_443_ پدرم #مریض است و گاهی اوقات ضعف سرتاسر بدن ایشان را فرا می گیرد. دکترها هم گفتند روزه نگیرد. حکم #روزه ایشان از منظر عترت چیست؟
✅پاسخ :به روایات زیر توجه فرمایید :
1⃣بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: سَأَلَهُ أَبِي وَ أَنَا أَسْمَعُ عَنْ حَدِّ الْمَرَضِ الَّذِي يَتْرُكُ الْإِنْسَانُ فِيهِ الصَّوْمَ قَالَ إِذَا لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَتَسَحَّرَ
📚 الفقيه ج۲ص۱۳۲
بکر گوید :در حالیکه من می شنیدم، پدرم از امام صادق علیه السلام در مورد #حد_مرض که شخص در آن #روزه را ترک می کند، سؤال کرد؛ امام فرمودند : در صورتی که (از شدت بیماری) نتواند سَحَری بخورد.
2⃣مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ مَا حَدُّ الْمَرِيضِ إِذَا نَقِهَ فِي الصِّيَامِ فَقَالَ ذَلِكَ إِلَيْهِ هُوَ أَعْلَمُ بِنَفْسِهِ إِذَا قَوِيَ فَلْيَصُمْ
📚الكافي ج۴ص ۱۱۹
محمد بن مسلم گوید : #حد_مریض در مورد #روزه، هنگامی که در دوره نقاهت و رو به بهبودی قرار گرفته است چیست؟(مریض رو به بهبود از کی روزه را آغاز کند؟) امام فرمودند : تشخیص این أمر به عهده خود اوست، او به خودش آگاهتر است، هنگامی که قُوَّت و توانائی (روزه) پیدا کرد باید روزه بگیرد.
3⃣عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: سَأَلْتُهُ مَا حَدُّ الْمَرَضِ الَّذِي يَجِبُ عَلَى صَاحِبِهِ فِيهِ الْإِفْطَارُ كَمَا يَجِبُ عَلَيْهِ فِي السَّفَرِ وَ مَنْ كانَ مَرِيضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ قَالَ هُوَ مُؤْتَمَنٌ عَلَيْهِ مُفَوَّضٌ إِلَيْهِ فَإِنْ وَجَدَ ضَعْفاً فَلْيُفْطِرْ وَ إِنْ وَجَدَ قُوَّةً فَلْيَصُمْهُ كَانَ الْمَرَضُ مَا كَانَ
📚الكافي ج۴ص۱۱۸
سماعه گوید :از (امام صادق علیه السلام) پرسیدم :حد آن مرضی که بر صاحب آن افطار کردن واجب است، همانطور که در سفر بر او واجب است، چیست؟ (که خدا فرموده است) «هر کس بیمار باشد یا بر سفر باشد....»؟ امام فرمودند : او در این مورد امين شمرده شده است و به خود او واگذار شده است، پس اگر ضعف و ناتوانی یافت، باید افطار کند و اگر (بر روزه) قوت و نیرو یافت، باید روزه بگیرد، بیماری او هر چه که باشد!
4⃣ عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ حَدِّ مَا يَجِبُ عَلَى الْمَرِيضِ تَرْكُ الصَّوْمِ قَالَ كُلُّ شَيْ ءٍ مِنَ الْمَرَضِ أَضَرَّ بِهِ الصَّوْمُ فَهُوَ يَسَعُهُ تَرْكُ الصَّوْمِ
📚 مسائل عليّ بن جعفرص ۱۷۱
علي بن جعفر گوید :از موسی بن جعفر علیه السلام در مورد حد مریضی که افطار کردن بر او واجب است، سؤال کردم؛ امام فرمودند : هر چیزی از بیماریها که روزه گرفتن به آن #ضرر بزند، پس در آن مورد برای ترک روزه اجازه و وسعت دارد.
5⃣عَمَّارِ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فِي الرَّجُلِ يَجِدُ فِي رَأْسِهِ وَجَعاً مِنْ صُدَاعٍ شَدِيدٍ هَلْ يَجُوزُ لَهُ الْإِفْطَارُ قَالَ إِذَا صُدِّعَ صُدَاعاً شَدِيداً وَ إِذَا حُمَّ حُمَّى شَدِيدَةً وَ إِذَا رَمِدَتْ عَيْنَاهُ رَمَداً شَدِيداً فَقَدْ حَلَّ لَهُ الْإِفْطَارُ
📚 الكافي ج۴ص۱۱۸
امام صادق علیه السلام در مورد شخصی که سردرد شدیدی می یابد، سؤال شد که آیا افطار کردن برای او جائز است؟ امام فرمودند : هنگامی که سردرد شدیدی بگیرد یا شدیدا تب کند یا چشم درد شدیدی بگیرد، #افطار کردن برای او حلال است.
✅در روایات فوق مشاهده می شود که بیماری که از ضعف و ناتوانی و شدت درد قادر به سَحَری خوردن و روزه گرفتن نباشد، باید روزه خود را افطار نماید و تشخیص آن به عهده خود شخص گذاشته شده است زیرا هر کسی به خودش داناتر می باشد.
✅در روایت چهارم، مُضِر بودن روزه برای بیماری شخص نيز، به عنوان یک معیار جواز ترک روزه بیان شده است که این ضرر داشتن، به هر نحوی که با یقین و اطمینان حاصل شود، تفاوتی ندارد، هر چند با تشخیص پزشک باشد، اما باید توجه داشت که بهانه و سهل انگاری در کار نباشد و حقیقتاً روزه برای آن بیماری ضرر و زیان داشته باشد.
✅اما حکم بیماری که وظیفه اش افطار کردن است، ولی روزه بگیرد:
6⃣الزُّهْری عن عَلِيِّ بْن الْحُسَيْن في حَدِيث قَالَ:و أَمَّا نَحْنُ فَنَقُولُ يُفْطِرُ فِي الْحَالَيْن جَمِيعاً فَإِنْ صَامَ فِي حَالِ السَّفَرِ أَوْ فِي حَالِ الْمَرَضِ فَعَلَيْهِ الْقَضَاءُ
📚کافی ج4ص86
امام سجاد علیه السلام فرمود :... ما می گوییم که شخص در هر دو حال (سفر و بیماری) روزه خود را افطار کند و کسی که در حال سفر یا بیماری روزه بگیرد، قضای آن بر عهده او می باشد!
✅در پستهای زیر نیز برخی مطالب وابسته به کسانی که از روزه گرفتن ناتوان می شوند را مطالعه فرمایید :
https://t.me/porseshvapasokhe/360
https://t.me/porseshvapasokhe/433
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ
نظرات (0)