✅پاسخ : به روایات زیر توجه فرمایید :


1⃣عَنْ أَبَانٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّه فَتَاةٌ مِنَّا بِهَا قَرْحَةٌ فِي جَوْفِهَا [فرجها] وَ الدَّمُ سَائِلٌ لَا تَدْرِي مِنْ دَمِ الْحَيْضِ أَوْ مِنْ دَمِ الْقَرْحَةِ فَقَالَ مُرْهَا فَلْتَسْتَلْقِ عَلَى ظَهْرِهَا ثُمَّ تَرْفَعُ رِجْلَيْهَا وَ تَسْتَدْخِلُ إِصْبَعَهَا الْوُسْطَى فَإِنْ خَرَجَ الدَّمُ مِنَ الْجَانِبِ الْأَيْمَنِ فَهُوَ مِنَ الْحَيْضِ وَ إِنْ خَرَجَ مِنَ الْجَانِبِ الْأَيْسَرِ فَهُوَ مِنَ الْقَرْحَةِ.

📚 الكافي ج۳ص۹۴

ابان گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : زن جوانی از ما زخمی در درون فرج او هست و خون روان است و نمی داند که از خون حیض است یا از خون جراحت!
امام فرمودند : به او بگو به پشت بخوابد و دو پایش را بالا بیاورد و انگشت میانی خود را داخل کند، پس اگر خون از طرف راست خارج می شود از حیض است و اگر از طرف چپ خارج می شود از جراحت است!



2⃣عَنْ يُونُسَ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فِي حَدِيثٍ قَالَ: فَإِذَا رَأَتِ الْمَرْأَةُ الدَّمَ فِي أَيَّامِ حَيْضِهَا تَرَكَتِ الصَّلَاةَ وَ إِنِ انْقَطَعَ الدَّمُ بَعْدَ مَا رَأَتْهُ يَوْماً أَوْ يَوْمَيْنِ اغْتَسَلَتْ وَ صَلَّتْ وَ انْتَظَرَتْ إِلَى أَنْ قَالَ وَ إِنْ مَرَّ بِهَا مِنْ يَوْمَ رَأَتِ الدَّمَ عَشَرَةُ أَيَّامٍ وَ لَمْ تَرَ الدَّمَ فَذَلِكَ الْيَوْمُ وَ الْيَوْمَانِ الَّذِي رَأَتْهُ لَمْ يَكُنْ مِنَ الْحَيْضِ إِنَّمَا كَانَ مِنْ عِلَّةٍ إِمَّا مِنْ قَرْحَةٍ فِي جَوْفِهَا وَ إِمَّا مِنَ الْجَوْفِ فَعَلَيْهَا أَنْ تُعِيدَ الصَّلَاةَ تِلْكَ الْيَوْمَيْنِ الَّتِي تَرَكَتْهَا لِأَنَّهَا لَمْ تَكُنْ حَائِضاً فَيَجِبُ أَنْ تَقْضِيَ مَا تَرَكَتْ مِنَ الصَّلَاةِ فِي الْيَوْمِ وَ الْيَوْمَيْنِ.

📚 الكافي ج۳ص۷۶

امام صادق صلوات اللَّه علیه فرمود : هنگامي که زن در ایام حیض خود خون ببیند نماز را ترک می کند و اگر بعد از اینکه یک یا دو روز خون دید خونش قطع شد غسل می کند و نماز می خواند و منتظر می ماند.... تا آنجا که فرمود : اگر از آن روزی که خون دیده است ده روز گذشت و خونی ندید، آن یک یا دو روزی که خون دیده است حیض نبوده است و از بیماری بوده است، یا جراحتی در رحم او یا از خود رحم بوده است، پس بر عهده اوست که آن دو روز نمازی که ترک کرده است را اعاده کند زیرا حائض نبوده است پس واجب است که آنچه از نماز در آن یک یا دو روز ترک کرده است قضا نماید!



3⃣عَنْ زِيَادِ بْنِ سُوقَةَ قَالَ: سُئِلَ أَبُو جَعْفَرٍ عَنْ رَجُلٍ افْتَضَّ امْرَأَتَهُ أَوْ أَمَتَهُ فَرَأَتْ دَماً كَثِيراً لَا يَنْقَطِعُ عَنْهَا يَوْماً كَيْفَ تَصْنَعُ بِالصَّلَاةِ قَالَ تُمْسِكُ الْكُرْسُفَ فَإِنْ خَرَجَتِ الْقُطْنَةُ مُطَوَّقَةً بِالدَّمِ فَإِنَّهُ مِنَ الْعُذْرَةِ تَغْتَسِلُ وَ تُمْسِكُ مَعَهَا قُطْنَةً وَ تُصَلِّي فَإِنْ خَرَجَ الْكُرْسُفُ مُنْغَمِساً بِالدَّمِ فَهُوَ مِنَ الطَّمْثِ تَقْعُدُ عَنِ الصَّلَاةِ أَيَّامَ الْحَيْضِ.

📚 الكافي ج۳ص۹۴

از امام باقر صلوات اللَّه علیه در مورد مردی که زوجه یا کنیز خود را ازاله بکارت می کند و او خون زیادی می بیند که مدت یک روز از او قطع نمی شود سؤال شد که نماز را چه‌ کند؟ امام فرمودند : پنبه ای در خود نگه می دارد، اگر پنبه به صورتی که خون بر آن مطوق است بیرون آمد، از خون بکارت است که غسل (جنابت) می کند و پنبه‌ای در خودش قرار می دهد و نماز می خواند و اگر پنبه به حالت فرو رفته در خون بیرون آمد، این از حیض است و در ایام حیض نماز را ترک می کند!



✅ با توجه به روایات فوق و غیره، خونی که ناشی از جراحت و زخم یا ناشی از ازاله بکارت باشد موجب ترک نماز نیست و زن موظف به خواندن نماز است و تنها در خون حیض یا نفاس است که موظف به ترک نماز می باشد.

✅ لذا زنی که صرفاً به خاطر عمل فیبروم دچار خونریزی می شود، نباید نماز را ترک کند، زیرا خون او به خاطر زخمهایی است که در اثر عمل فیبروم در درونش ایجاد شده است و اگر نماز را ترک کرده است موظف به قضای آنها می باشد.


✅ در حالتی که خون حیض با خون جراحت یا خون حیض با خون بکارت مشتبه شود، برای تشخیص آن از راهکارهایی که در روایات فوق و غیره آمده است استفاده می شود.



اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ