✅ پاسخ : به روایت زیر توجه فرمایید :

1 عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَمِّهِ يَعْقُوبَ بْنِ سَالِمٍ الْأَحْمَرِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنْ طَهُرَتْ بِلَيْلٍ مِنْ حَيْضَتِهَا ثُمَّ تَوَانَتْ أَنْ تَغْتَسِلَ فِي رَمَضَانَ حَتَّى أَصْبَحَتْ عَلَيْهَا قَضَاءُ ذَلِكَ الْيَوْمِ.

📚 التهذيب ج۱ص۳۹۳

امام صادق علیه السلام فرمود : اگر زن در شب ماه رمضان از حیضش پاک شود و از غسل کردن سستی ورزد تا اینکه صبح شود (یعنی طلوع فجر شود)، بر عهده اوست که آن روز را قضا نماید!

✅ از مفهوم روایت فوق روشن است که اگر زنی در شب ماه رمضان از حیض پاک شود، موظف است قبل از طلوع فجر و اذان شرعی غسل حیض خود را انجام دهد.

اما اگر از این وظیفه خود سستی ورزید، باید بعد از ماه رمضان یک روزه قضا برای آن روز بگیرد.

شکی نیست که روزه آن روز را نیز باید طبق وظیفه کلی خود بگیرد.

در صورت سستی در غسل کردن تا طلوع فجر، در نصوص اهل بیت علیهم السلام، به جز قضای روزه، وظیفه دیگری بر دوش زن گذاشته نشده است و کسانی که قائل به لزوم کفاره هستند، دلیلی از نصوص ندارند و با قياس این مورد با احکام شخصی که در ماه رمضان عمداً با حال جنابت صبح می کند، قائل به کفاره نیز شده اند که می بینیم در این مورد اهل بیت علیهم السلام چیزی جز قضا معین نکرده اند و در فقه محدثین، قیاس در احکام دین راهی و جایگاهی ندارد:

2 عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ فِي كِتَابِ أَدَب أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَقِيسُوا الدِّينَ فَإِنَّ أَمْرَ اللَّهِ لَا يُقَاسُ وَ سَيَأْتِي قَوْمٌ يَقِيسُونَ وَ هُمْ أَعْدَاءُ الدِّينِ.

📚 المحاسن ص۲۱۵

امام صادق علیه السلام فرمود : در کتاب ادب امیرالمؤمنین علیه السلام آمده است : دین را قیاس نکنید زیرا قطعا أمر أللَّه قياس نمی شود و به زودی اقوامی می آیند که قياس می کنند و آنها دشمنان دین هستند!

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ