✅ پاسخ : علاوه بر عموماتی که محزون شدن و گریستن بر مصائب و گرفتاری های مؤمنین و شیعیان را تأئید و مشمول ثواب می کند به عنوان نمونه به حدیث خاص زیر نیز توجه فرمایید :



عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَارَةَ الْکُوفِیِّ قَالَ سَمِعْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ یَقُولُ مَنْ دَمَعَتْ عَیْنُهُ فِینَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنَا أَوْ حَقٍّ لَنَا نُقِصْنَاهُ أَوْ عِرْضٍ انْتُهِکَ لَنَا أَوْ لِأَحَدٍ مِنْ شِیعَتِنَا بَوَّأَهُ اللَّهُ تَعَالَی بِهَا فِی الْجَنَّةِ حُقُباً

📚 أمالی الشیخ المفيد ص 150

ترجمه : محمد بن أبي عماره کوفی گوید : شنیدم جعفربن محمد علیهما السلام می فرمود:هر کس در راه ما به خاطر خونی که از ما ریخته شده، یا حقی که از ما به تاراج رفته، یا پرده آبرو و حیثیتی که از ما یا یکی از شیعیان ما دریده گشته است یک قطره اشک بریزد،بدین سبب خداوند متعال او را یک حقب (هشتاد سال از سالهای اخروی ) در بهشت مکان می دهد.



نکته : در جواز بلکه استحباب گریه بر موت یا شهادت مؤمن، احادیث فراوانی در وسائل الشیعه در باب ٨٧ و ٨٨ از ابواب دفن و نیز در مستدرک الوسائل ج٢ ص ۴۵٩ باب ٧۴ و ٧۵ وارد شده است که طالبین مراجعه فرمایند و از جمله گریه امام صادق علیه السلام بر شهادت زید بن علی از فضیل روایت شده است.




اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ