✅ پاسخ :به روایات زیر توجه فرمایید :

1 عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَشْرَكَ بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ وَ الْفُقَرَاءِ فِي الْأَمْوَالِ فَلَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَصْرِفُوا إِلَى غَيْرِ شُرَكَائِهِمْ.

📚 الكافي ج۳ص۵۴۵

امام صادق علیه السلام فرمود :همانا خداوند تبارک و تعالی بین اغنياء و فقراء در اموال شراکت قرار داد، پس اغنياء حق ندارند (اموال) را به سوی غیر شریکان خود بگردانند (نباید اموال را صرف غیر شریکان خود که فقراء هستند کنند)

2 أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُثْمَانَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه فِي رَجُلٍ يُعْطِي زَكَاةَ مَالِهِ رَجُلًا وَ هُوَ يَرَى أَنَّهُ مُعْسِرٌ فَوَجَدَهُ مُوسِراً قَالَ لَا يُجْزِئُ عَنْهُ.

📚 الكافي ج۳ص۵۴۵

امام صادق علیه السلام در مورد شخصی که زکات مال خود را به شخصی می دهد که او را تنگدست می بیند (فکر می کند که تنگدست و فقیر است) و سپس او را توانگر می یابد، فرمود : از او کفایت نمیکند (یعنی مجددا باید زکاتش را اعاده کند و به اهلش برساند).

3 الْجَعْفَرِيَّاتُ، أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ حَدَّثَنِي مُوسَى حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ عَلِيّاً كَانَ يَقُولُ: الزَّكَاةُ مَضْمُونَةٌ حَتَّى تُوضَعَ مَوَاضِعَهَا

📚 الجعفريات ص ۵۴

امام صادق علیه السلام از پدرش روایت کرده است که علی علیه السلام می فرمود : زکات مضمون است تا اینکه در جایگاه آن قرار داده شود. (یعنی تا زمانی که در جایگاه صحيح آن قرار داده شود، شخص ضامن آن است)

✅ با توجه به روایات لزوم قرار دادن زکات در جایگاه درست آن، اگر کسی زکاتش، اعم از زکات مال یا زکات فطره را به غیر اهل آن بدهد، از او کفایت نمی کند و باید به اهل آن برساند و در فرض سؤال که شخص در ابتدا فکر می کرده است که کسی فقیر است و زکاتش را به او می دهد و سپس معلوم می شود که فقیر نبوده است، طبق روایت دوم از او کفایت نمی کند و باید مجددا آن را ادا نماید.

حکم پرداخت زکات به غیر مستحق

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَةَ وَ النَّصْرَ