✅ به روایات زیر توجه فرمایید :

عَنْ حَرِيزٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: اتَّخِذْ مَسْجِداً فِي بَيْتِكَ فَإِذَا خِفْتَ شَيْئاً فَالْبَسْ ثَوْبَيْنِ غَلِيظَيْنِ مِنْ أَغْلَظِ ثِيَابِكَ فَصَلِّ فِيهِمَا

📚 کافی ج3ص480

ترجمه :امام صادق علیه السلام فرمود : در خانه خود مسجدی قرار بده و وقتی از چیزی خوف داشتی دو لباس غلیظ از غلیظ ترین لباس‌های خود بپوش و در آن لباسها نماز بخوان.....

بُكَيْرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: كَانَ عَلِيٌّ قَدِ اتَّخَذَ بَيْتاً فِي دَارِهِ لَيْسَ بِالْكَبِيرِ وَ لَا بِالصَّغِيرِ وَ كَانَ إِذَا أَرَادَ أَنْ يُصَلِّيَ مِنْ آخِرِ اللَّيْلِ أَخَذَ مَعَهُ صَبِيّاً لَا يَحْتَشِمُ مِنْهُ ثُمَّ يَذْهَبُ إِلَى ذَلِكَ الْبَيْتِ فَيُصَلِّي.

📚 قرب الإسناد ص75

ترجمه :امام صادق علیه السلام فرمود :علی علیه السلام در خانه خود اتاقی که نه کوچک بود و نه بزرگ قرار داده بود و هنگامی که در آخر شب می خواست نماز بخواند کودکی را که از او خجالت نکشد برمی داشت و به آن اتاق می برد(تا تنها نباشد) و نماز می خواند.

✅ همچنین در 📚مستدرک ج6ص396 در ضمن روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است :

فَتَوَضَّأَ وَ قَامَ فِي مَسْجِدِ بَيْتِهِ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ...

يعني امام صادق علیه السلام وضو گرفتند و در مسجد خانه خود ایستادند و دو رکعت نماز خواندند....

وَ بِإِسْنَادِهِ قَالَ: كَانَتْ لِعَلِيٍّ خِرْقَةٌ يُعَلِّقُهَا فِي مَسْجِدِ بَيْتِهِ لِوَجْهِهِ إِذَا تَوَضَّأَ يَتَمَنْدَلُ بِهَا.

📚 محاسن ج2ص429

ترجمه : برقی با اسناد روایت نموده است که علی علیه السلام تکه پارچه ای داشتند که در مسجد خانه خود برای صورتشان آویزان نموده بودند و وقتی که وضو می گرفتند (یا صورتشان را می شستند) با آن به (صورت خود) می کشیدند.

✅ همچنین در 📚کافی ج8 ص2 در ضمن نامه مشهوری که امام صادق علیه السلام برای أصحاب نوشتند و به مدارسه و نظر کردن در آن و عمل به آن سفارش نمودند آمده است که اصحاب آن را در مساجد خانه های خود قرار دادند و وقتی از نماز فارغ می شدند در آن رساله نظر می‌نمودند.

عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِيٍّ الْحَلَبِيِّ أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مَسْجِدٍ يَكُونُ فِي الدَّارِ فَيَبْدُو لِأَهْلِهِ أَنْ يَتَوَسَّعُوا بِطَائِفَةٍ مِنْهُ أَوْ يُحَوِّلُوهُ عَنْ مَكَانِهِ فَقَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِكَ

📚 من لا یحضره الفقیه ج1ص236

ترجمه :حلبی از امام صادق علیه السلام در مورد مسجدی که در خانه است و اهل آن به ذهنشان می رسد که بخشی از آن را وسعت دهند یا مکان آن را تغییر دهند، سؤال نمود؛ امام فرمودند :اشکالی ندارد.

عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قَالَ: سَمِعْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ وَ سُئِلَ عَنِ الدَّارِ وَ الْبَيْتِ قَدْ يَكُونُ فِيهِ مَسْجِدٌ فَيَبْدُو لِأَصْحَابِهِ أَنْ يَتَّسِعُوا بِطَائِفَةٍ مِنْهُ وَ يَبْنُوا مَكَانَهُ وَ يَهْدِمُوا الْبِنْيَةَ قَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِكَ.

📚 قرب الإسناد ص31

ترجمه :مسعده گوید :شنیدم از امام صادق علیه السلام در مورد خانه یا اتاقی که در آن مسجدی می باشد و صاحبان آن برایشان پیش می آید که بخشی از آن را وسعت دهند و در جای آن ساختمان بسازند و (یا) ساختمان را خراب نمایند، سؤال شد؛ امام فرمودند :اشکالی ندارد.

عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ كَانَ لَهُ مَسْجِدٌ فِي بَعْضِ بُيُوتِهِ أَوْ دَارِهِ هَلْ يَصْلُحُ أَنْ يُجْعَلَ كَنِيفاً قَالَ لَا بَأْسَ.

📚 قرب الإسناد ص120

ترجمه :علی بن جعفر گوید :از برادرم موسی بن جعفر در مورد شخصی که در یکی از اتاق‌های خود یا خانه اش مسجدی دارد سؤال کردم که آیا صلاحیت دارد که (آنجا) دستشوئی (مستراح) قرار داده شود؟ فرمود :اشکالی ندارد.

✅ از مجموع روایات فوق و سائر روایات این موضوع روشن می شود که : مسجد خانه مکانی است در خانه اشخاص که آنجا را به عنوان مسجد خانه خود انتخاب می کنند و در آنجا نماز می خوانند و مشخص است که علی علیه السلام و امام صادق علیه السلام و... و أصحاب آنها چنین مکانی را در خانه های خود داشتند که البته با توجه به روایات فوق و... این مسجد قابل تغییر مکان است و حتی می توان آن را از مسجد بودن خارج نمود و حتی در جای آن مستراح ساخته شود.

✅ سزاوار است که در صورت امکان، مومنین چنین مکانی را در بيوت خود قرار دهند و خصوصا در هنگام خوف از چیزی، در آن مکان دو رکعت نماز بخوانند و دعا نمایند که روایت آن در ابتدا ذکر شد.