✅پاسخ : عمل این اشخاص و مراجعه و تصدیق این اشخاص در روایات زیادی مذمت شده است که چند مورد را ذکر می کنیم :


عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْکُوفِیِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ نَصْرِ بْنِ قَابُوسَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَقُولُ الْمُنَجِّمُ مَلْعُونٌ وَ الْکَاهِنُ مَلْعُونٌ وَ السَّاحِرُ مَلْعُونٌ...

📚خصال ج١ص٢٩۶

ترجمه : نصر بن قابوس گوید : شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: منجم(مدعی پیش گویی و طالع بینی از روی حساب ستاره ها) ملعون است و کاهن(خبر دهنده از گذشته و آینده و امر پوشیده) ملعون است و ساحر ملعون است...

مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ شُعَیْبِ بْنِ وَاقِدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ زَیْدٍ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ فِی حَدِیثِ الْمَنَاهِی أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله نَهَی عَنْ إِتْیَانِ الْعَرَّافِ وَ قَالَ مَنْ أَتَاهُ وَ صَدَّقَهُ فَقَدْ بَرِئَ مِمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله

📚من لا یحضره الفقيه ج۴ص۶

ترجمه : رسول خدا صلی الله علیه و آله از رفتن به نزد عَرَّافِ نهی کرد و فرمود: کسی که به نزد عراف برود و او را تصدیق کند، از آنچه خدا بر محمد صلی الله علیه و آله نازل نموده است بیزار است.

بیان: «عَرَّافِ» به کسی گفته می شود که از گذشته و آینده و از امر پنهان و سری خبر بدهد و اشخاص را به چیز گم شده و غیره راهنمائی کند.

فِی الْخِصَالِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ مَنْ تَکَهَّنَ أَوْ تُکُهِّنَ لَهُ فَقَدْ بَرِئَ مِنْ دِینِ مُحَمَّدٍ

📚خصال ج١ص١٩

ترجمه : امام صادق علیه السلام فرمود :کسی که از گذشته یا آینده یا از امر پنهان و پوشیده خبر دهد یا کسی که این کارها برای او انجام شود از دین محمد صلی الله علیه و آله بیزار است...


عَنْ شُعَیْبٍ الْعَقَرْقُوفِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ لَا بَأْسَ بِالرُّقَی مِنَ الْعَیْنِ وَ الْحُمَّی وَ الضِّرْسِ وَ کُلِّ ذَاتِ هَامَّةٍ لَهَا حُمَةٌ إِذَا عَلِمَ الرَّجُلُ مَا یَقُولُ لَا یُدْخِلْ فِی رُقْیَتِهِ وَ عُوذَتِهِ شَیْئاً لَا یَعْرِفُهُ

📚طب الأئمه ص۴٨

ترجمه : امام صادق علیه السلام فرمود :تعویذ (خواندن یا نوشتن دعای مخصوص) برای چشم زخم یا تب یا درد دندان یا صاحب نیش زهردار اشکالی ندارد در صورتی که شخص بداند چه می گوید و در تعویذ خود، چیزی که آن را نمی شناسد وارد نکند.

بیان:اغلب دعا نویس ها اولا دعاهایی که می نویسند سند و مدرک ندارد و بدعت است و ثانیا شکل ها و کلمات نامفهوم در آن می آورند که این کار در حدیث فوق و احادیث دیگری مذمت شده است. یعنی تعویذ را انسان باید بفهمد که چه چیزی در آن هست.

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَیْمُونٍ السَّعْدِیِّ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ إِنَّ کَثِیراً مِنَ التَّمَائِمِ شِرْکٌ

📚طب الأئمه ص۴٨

ترجمه :امام صادق علیه السلام فرمود :همانا بسیاری از تمیمه ها(مهره ها و نوشته هایی که برای تعویذ و حفظ و غیره به شخص آویزان می کنند ) شرک است.

✅مشاهده می شود که مراجعه به #کاهن و #منجم یعنی شخص خبر دهنده از گذشته یا آینده یا خبر دهنده از امر پنهان مانند مکان چیز دزدیده شده و غیره شدیدا مذمت شده است و اینکه گاهی اوقات حرف آنها درست از کار در می آید نشانه صحت امر آنها نیست همانطور که در روایات وارد شده است و نیز دستورات و دعاهایی که توصیه می کنند مبنای دینی ندارد و اکثرا نامفهوم است.
همچنین کهانت و غیب گوئی تفاوتی ندارد که شخص بگوید از قرآن آن را به دست آوردم یا از اجنه به دست آوردم یا از راه دیگر آن را ادعا نماید. و خلاصه اینکه هیچ قسمت از کار اینها صحیح و شرعی نیست.
آنچه امروزه به آن «باز کردن سر کتاب برای شخص» گفته می شود مشمول روایات فوق و احادیث فراوان دیگری است که شدیدا از مراجعه به آنها و تصدیق آنها نهی شده است.